şeherde basdırmasınlar! Dostu ise artıq qulaq asmırdı, desteyi asmışdı. Gece de yata bilmedi, seherisi yuxudan oyananda ezgin, yorğun görkemi var idi. Mektebe de belece getdi, azmış kimi hekim qız öz destesini götürüb mektebe geldi, uşaqları peyvend eleyecekdiler. Qızı görende qanı bir az da qaraldı, zor deyildi ki, ilanın acığı yarpızdan gedirdi, o da gelib yuvasının ağzında bitirdi. Qız işini qurtarıb gedende eyilib onun qulağına pıçıldadı. «Göyermeseydin sene bir söz deyerdim». «Niye de göyermeliyem? – hirslendi. – Xeste zad deyilem! İsteyirsen yüzünü de!» «Yalan deme, indice göyereceksen, – qız güldü ve o da göyermeye başladı. – Bes deyirdin göyermeyeceyem, amma gömgöy oldun, xiyar kimi!» «Ay qız, yaxşısı budu özünü psixoloqa göster. Normalda heç bir qız bele elemez. Bes menden zehlesi gedir, ancaq acığa düşüb, qarşısına meqsed qoyub. Mütleq mene ere gelecek! Bu insan heyatıdı, taledi, oyun-oyuncaqdı, acığa düşesen! Hansı milletde, hansı ölkede bele iş olar?» «Bekara el-ayağını dağıtma! Her nedi, qerarımı vermişem, alacaqsan meni! Amma evvelce dediklerimi eleyeceksen! Qıçlarımı qucaqlayıb yalvaracaq, quzu kimi meleyeceksen!»
– Men meleyeceyem?
– He! – qız başıyla tesdiq eledi.
– İnstitut telebesi, müellim?
– Dexli neymiş? – qız çiyinlerini çekdi. – Telebe, ya da müellim melemir?
– Bu telebe melemeyecek!
– Meleyecek, şexsen bu telebe! – qız eliyle onun sinesinden vurub, gülmekden uğunaraq geri dönüb, qaça-qaça çıxıb getdi.
Axşamçağı işden qayıdanda qarşıdan hekim qızın geldiyini gördü, qız onunla salamlaşıb elemeden dedi ki, haralardasan, görünmürsen, bilirsen senin xiyar kimi göyermeyin nece lezzet eleyir mene? Nece hirslendise, demeye söz tapa bilmedi, melum işdi ki, göyerirdi. Eve qayıdanda bele hirsi soyumamışdı, özünde deyildi, çöl qapısını tapıb içeri keçe bilmirdi, anası heyretlenmişdi, sene ne olub? Qapının yerini yaddan çıxartdın? «Ay ana! – yazıq-yazıq dedi. – O qızla rastlaşandan sonra evin yerini yaddan çıxartmadım, Allahınıza şükür eleyin!

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>