Men evveller daha çox ermenilerin meskunlaşdığı Zavaqzalnide qalıram. Bura Demiryol vağzalının arxasında yerleşdiyinden, adına hele sovetler vaxtından “Zavaqzalni” deyirler.
Qoca sakinlerimiz deyir ki, bura “Zavaqzalni” adını ermeniler verib.
Qarabağ müharibesine qeder bizim de mehellemizde çoxlu ermeni yaşayıb. Müharibe başlayanda buradakılar ora, oradakılar bura penah getirib.
Burdan ora penah aparan ermenilerden biri de mehellemizin köhne sakini Akop kişi idi. İxtisasca zerger olan Akop kişini qonşular, xüsusiyle mehelle uşaqları hemişe xoş xatirelerle anırlar.

Bunun sebebi heç d ezergerlik ve ya zerle bağlı deyil, amma belke zergerlikden de daha ince bir işdir.
60 yaşlarında olan Akop kişi 12 uşaq atası idi. Teccüblenmeyin. Beli, 12 uşaq! Çünki evlendiyi günden oğlan uşağı hesreti ile yaşayan ermeni ata arzusuna yalnız 11 qızdan sonra yetmişdi.
Yeni doğulan ve Jar adı verdiyi körpesinin şerefine Akop Moskvadan tep-teze bir “Pobeda” maşını getizdirir. Sevinci yere-göyesığmayan Akop: “Oğlum böyüyende sürer” -deyir.
Amma Jar böyüyene qeder ara qarışır, mezheb itir- Qarabağ savaşı başlayır. Akop 12 uşağını ve arvadını qoltuğuna vurub, lüt-üryan qaçır Yerevana. Akopun evi-eşiyi, eşyaları, meşhur “Pobedası” Bakıda qalır ve mehelle sakinleri arasında miras kimi bölüşdürülür. “Pobeda” mehelle uşaqlarının payına düşür. Ele her şey de bundan sonra başlayır.
Mehelle uşaqlarımız evvelce “Pobeda”nın renginden xoşlanmır, onu evvel qara boyayırlar, daha sonra qırmızı, göy, açıq sarı… Demek olar ki, maşının rengi mövsümi olaraq deyişdirilir. Maşın texminen 32 defe renglenir.
Bir gün uşaqları diger mehellenin tay-tuşları 6 km uzaqlıqda yerleşen meydançada futbol oynamağa mağırırlar. Uşaqlar meydançaya nece gedeceklerini fikirleşende:
- Gelseniz piyada gedek!? – Ziya burnunu qurdalayaraq deyir.
Mehellemizin 12 neferlik futbol komandası bir ağızdan etiraz edir. Beke de ona göre ki, Ziya bu fikri burnunu qurdalayaraq demişdi.
- Belke, taksi… ? – kimse

[1] 2 3 >>