atırdı. Yaxınlıqdan qar altda qalmış xeyli kötük de tapdı. Artıq ocaq gur alovla yanırdı, ağac da od tutmuşdu. Ocaq sarıdan narahat olmağa deymezdi. İsti deydikce etrafın qarı eriyir, alova düşen qar topaları, buz qırıntıları fısıltı ile eriyirdi. Canavarlardan qorunmaq üçün ocağın yaxınlığında dairevi iki yerde ocaq qaladı. Özü ise ocaqların ortasında qoyduğu kötüyün üstünde oturdu, belede hem isti idi, hem de tehlükesiz.
Çomaq başından deymiş, başının arxası şişmişdi, şişe el vurduqca küt ağrılar verirdi. Aclıq da özünü hiss eletdirirdi, köşkde qalan tendir çöreyi ile toyuq soyutması yadına düşdükce, ağzı sulanırdı. Pul getireceyine emin olan arvadı yol üçün emelli-başlı tedarük görmüşdü. Etrafın qarı eriyenden sonra gece ocağa ata bilsin deye yaxınlığına xeyli quru kötükler, odun daşıdı.
Canavarlar geceden bir qeder keçmiş geldiler, evvelce uzaqda alışıb yanan iki-üç işıq göründü, sonra ise yaxınlıqda işıqlar yanıb sönmeye başladı. Canavar sürüsü idi, ovun iyini almışdılar, adeten yanan ocağa yaxın düşmeseler de, qarlı, buzlu çöllerde az qala yegane olan ov onları cüretlendirmişdi, getdikce yaxınlaşırdılar. O ise sebrle gözleyirdi, canavarların kifayet qeder yaxınlaşdığını görüb, iki-üç yanan kösöv götürüb onlara teref atdı, canavarlar zingilti ile kenara sıçrayıb geri çekildiler. Kösövler çox olsun deye tezeden ocağa odun qoydu. Canavarlar asanlıqla el çekmek fikrinde deyildiler, sanki onun silahsız olduğunu, yegane silahının kösöv olduğunu hiss elemişdiler, daha inadla gelirdiler ve qar şefeqlerinin işığında onlarla canavarın sürüne-sürüne ocağa yaxınlaşdığını gördükce bedenine titretme, uçunma düşürdü. Ne qeder qorxsa da, başa düşürdü ki, özünü itirmemelidir, özünü itirse, canavarlar qorxduğunu hiss eleseler, tonqalların arasından keçib onu yeyecekler. Bu defe canavarları xeyli yaxına buraxdı ve yanan kösövleri ele qefilden canavarlara teref atdı ki, kösövün biri irelideki canavarın tüklü beline deydi, alışıb yanan tüklerin, derinin qoxusu bir anlığa

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>