hediyyeler boyun alır, ancaq onu inadından döndere bilmirdi. Yaxşı, dedi, bizi de ocağa yaxın burax, qızınaq, bir tike çörek yeyek, yoxsa burda aclıqdan, soyuqdan ölerik. Onun fikrinden dönmediyini görüb yana-yana soruşdu, o qeder pul senin neyine lazımdı?
– Maşın alacağam, – işküzar sesle dedi. – Şöbede maşını olmayan yalnız menem. Arvad da ele hey başıma qaxır. Rengli televizor, deri gödekçe de almalıyam, yoxsa men öz ecelimle ölmeyeceyem, arvad deri gödekçe ile çerledib öldürecek. Maqna, bele işlerde seriştem yoxdu, bazarda deri gödekçe neçeye olur?
– Uzağı yüz sesksen dollara. Pullarımı qaytar, senin üçün elli dene gödekçe almasam, atama lenet!
– Özüme ne gelib, sen menim üçün gödekçe alasan? Daha evde o lenete gelmiş gödekçenin söhbeti olmayacaq. Evi de temir elemeliyem, o qeder görülesi işler var!
Bir qedeh de konyak içib yarımçıq şüşeni uçuruma tulladı, Maqnaya qismet olmasını istemirdi. Yeyib doyandan sonra çay içdi, arvadı çaya kekotu da atmışdı, danışığına baxmayaraq hemişe qayğısına qalan, dilden zirek olduğu kimi, elden de zirek olan arvadını bir anlığa minnetdarlıq hissi ile xatırladı.
– Maqna, – soruşdu, – sen bilersen, madonna ne olan şeydi?
– Eşşi, ele şey soruşursan! – Maqna hirslense de, sesini qaldırmağa cüret elemirdi. – Sen qalıbsan meşedi İbad kimi hasarın o tayında, men bu tayında. Qoy gelim ora, deyim de. Deyesen resm eseridi.
– Ay qoyun, resm eseri nedi, onda çay içirler!
– Bele de de, servizdi.
– Her nedise, mühüm şeydi, ondan da almalıyam. Yoxsa arvadın demeyinden bele çıxır, o olmasa qızı gelin köçürmek olmaz. Toy eleye bilmezsen, başını qaldırıb qohumların üzüne, gözlerinin içine baxa bilmezsen! Neye göre qohumlarımla danışanda başımı aşağı salmalıyam? İstemesem de, servizdi-nedi, almalıyam. Sen de başlayıbsan, o qeder pulu neyneyeceksen? Bizim arvada ver pul kesen maşını, gece-gündüz pul kessin, arvadın xerclerine çatdırsa, başıma dönsün!
Süfreni yığışdırdı, toyuğun qalan yarısını da qazançaya qoydu, ne varsa hamısını

<< 1 ... 7 8 [9] 10 >>