Yezid ibn Müaviye Emeviler soyunun Süfyaniler qoluna mensubdur. Hicri 25-ci ilde (miladi 645-ci il) doğulmuşdur. Anası Beni-Kelb qebilesinden Becdelin qızı Meysun idi. Beni-Kelb qebilesi bedevi qebilelerden sayılırdı.

Buna göre, Yezid anasının terbiyesi altında böyüyerek, bedevilere xas olan adet-enenelere (ov ve şeire meylilik, eylenceye aludelik ve s.) yiyelendi. Zahiri görünüşce kök, bedeni tüklü idi.

Yezid cavanlığından eyş-işrete, içkiye, musiqiye, zinaya, meymunbazlıq ve itbazlığa hevesli idi. Hetta xelife olduqdan sonra da bu adetlerinden el çekmemişdi. Tarix kitablarında yazırlar ki, o, öz meymununa insan kimi Ebu Qeys adını vermişdi. Meymuna bahalı paltarlar geyindirir, başına papaq qoyur, meclislerde yanında saxlayır, onunla eyni qabdan içki içir, hetta öz qedehinin dibinde qalan şerabı meymuna içizdirirdi. Cıdır yarışlarında Ebu Qeysi bir vehşi qatırın beline mindirib yarışa buraxırdı. (Mesudi. Mürucüz-zeheb, III, 67-68). Cıdır yarışlarının birinde Ebu Qeys qatırın belinden yıxılıb atların tapdağı altında qalaraq ölende Yezid onun üçün mersiye söyleyib ağladı. Yezid deyirdi ki, Ebu Qeys eslinde Beni-Israil qövmünden qoca bir kişi olub, sonra Allah onu meymuna dönderib (Belazuri. Ensabül-eşraf, V, 300).

Yezidin zamanında günah ve fisq açıq-aşkar edilen emele çevrildi, Mekke ve Medine kimi müqeddes şeherlerde haram meclislere xas eylence sesleri eşidilmeye başladı. Mehz bundan istifade eden Abdullah ibn Zübeyr Mekkede qiyam qaldırdı ve bütün Hicazın hakimiyyetini ele keçirdi.
Yezid şair idi, esasen, kef meclislerine aid olan mövzularda şeir deyirdi. Bezi şeirlerinde Islam dinini, vehyi inkar edir, Peyğemberle ve nesli ile düşmençiliyini açıq-aşkar şekilde dile getirirdi.

Hesen Besri deyirdi ki, camaatın taleyini iki nefer zay etdi. Birincisi, Emr ibn Asdır ki, Siffeyn savaşında Quran sehifelerini nizelerin ucuna taxmağı Müaviyeye meslehet gördü. Neticede xevaric tayfası meydana çıxdı, hekemeyn hadisesi baş verdi ve qiyamet gününe kimi

[1] 2 3 ... 6 >>