size qonaq gelir, sizden yazı yazır, ancaq biz yola salmalı oluruq.
- Men ondan xahiş elemişdim, buyursun, gelsin, menim haqqımda yazı yazsın? Sonrası da yola salmaq nedi, olmaya men onun üçün vida merasimi düzeltmeliydim?
- Özümüz yola saldıq, – kömekçinin sesinde minnet, mezemmet var idi, – merasim olmasa da, bir balaca meslis teşkil eledik kafede, ancaq senin adını yazdırmışıq. Her halda qonaq senindi.
- Ne deyirem, – könülsüz halda dillendi, teşvişe düşmüşdü, bir balaca meclis göresen ona neçeye başa gelecekdi? – Hesablaşaram onlarla.
- Yeri gelmişken sizin işiniz növbeti iclasda müzakire olunacaq. Qardaşım, – «qardaşım»ı ele deyirdi, söyseydi, bele tesir elemezdi. – Dövlet pulunu heç kime havayı vermir. Küçelerimiz dağılır. Bizse vesait tapıb yollara çünqıl döşeye bilmirik.
Qulaq asmayıb desteyi asdı, bu gözgöresi eblehlikdi, kömekçinin qazancı bir terefe, dörd onun maaşı qeder maaş alırdı. Gel danışığına bax, vur-tut altmış manatla rayonu cennet elemek isteyir. Aldığı cüzi mebleğ bele bunlara rahatlıq vermir.
Kafeden hesabı öyrenmek üçün geyinib qesebeye çıxdı. Hava tutulmuşdu, yağış gözlenilirdi, qesebenin yuxarısındakı tepelerin üstünde qara buludlar toplaşır, tedricen göyün üzü tutulur, havadan yağış qoxusu gelirdi.
Kafede hesabı öyrenende büsbütün ruhdan düşdü, iki ayının maaşını vermeliydi, ancaq kafedekilerin iki ay gözlemek fikirleri yox idi, uzağı bir hefteye hesab çatmalıydı. Lenet şeytana, müxbir hardan gelib çıxdı, onu bu qeder xerce saldı?
Geri qayıdanda yağışa düşdü, dayanıb yağışın keçmesini gözlemedi. Yağışı, yağış dumanını yararaq keçib gedirdi. Saçından üz-gözüne su axırdı, yağış suyu şor, duzlu idi. Teessüfle gülümsedi, yağışın dadını çoxdan unutmuşdu. Uşaqlıqda payızın yağışlı, çiskinli havalarında çölden göbelek yığanda belece islanır, topuğundan su axırdı.
Eve çatıb paltarlarını tezece deyişmişdi ki, cavan bir oğlan geldi. Atası uzun müddet rayonda mühüm vezifelerde işlemiş, üç-dörd ay bundan evvel ölmüşdü. Özü de
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç