yanına, deyir, veziyyetimi yüngülleşdirmek üçün heç ne ede bilmediyimden üzülürem, rahatçılığım yoxdu. Her iclasda, yığıncaqda, idare, müessise rehberleri ile birlikde bu meseleni müzakire eleyirik.
Yazını axıra qeder oxuya bilmedi, qezeti cırıb atdı. Sümsüy, qoxumuş it onu bütün respublikada rüsvay elemiş, abırdan salmışdı. Heç özüne gelmemiş icra başçısının kömekçisi zeng eledi. Dedi ki, senin işini növbeti iclasda müzakire elemeyi texire saldıq, biz jeste jestle cavab vermeyi bacarırıq. Kafeyle de işin olmasın, özümüz hesablaşarıq.
Kafeyle özleri hesablaşacaqdılarsa, bütün «İldırım»ları almalı, yandırmalıydı. Qoy heç olmasa, rayonda bu yazını oxumasınlar. Telefon yene zeng çaldı, şair idi, sesinden ehvalının qaydada olmadığını hiss eledi.
- Bir işmi olub? – soruşdu.
- İldırım vurub meni! – sesi geldikce qışqırırdı.
- Harda, evinin içinde?
- Lap ele evimin içinde, oturduğum yerde! Düz üreyimin başından vurub!
Bir azdan şair geldi, yene de tut arağı getirmişdi. Deyirdi, gelmek istemirdim, qezetde oxudum bedenine viruslar daraşıb, yoluxmaqdan qorxdum.
- Menden uzaq durun! – hirsle dedi. – Siz de yoluxarsız. Gedin, yaşayın özünüz üçün.
- Demek, seni de sındırdılar, – aydın işdi, başçı haqda yazılanlara işare vururdu.
- Sınıb eleyen olmayıb! O müxbirin, o eblehin uydurmalarıdı hamısı!
- Düz de eleyib, – şair kederle dedi, – güneş batır. Ömrün qürüb çağıdı. Besdir daha, seni bilmirem, men yorulmuşam. Silahı yere qoymalıyıq, bir sözle hindu tomahavkını torpağa sancır. Onlar bize qalib geldiler. Qoy bayram elesinler, sevinsinler.
- He, - dedi, – qoy sevinsinler.

<< 1 ... 8 9 [10]