Qoxu

- Alabaş?!…
Alabaş adını ele bil quyu dibinden eşitdi. Adından qabaq gelib burnuna yetişen merhem qoxu yaddaşında neyise oyatdı. Ve sonra adı gelib Alabaşın qulağına çatdı. Alabaş dayandı. Ses gelen terefe boylandı. Üz-gözünü tük basmış qoca bir kişi, yanında başına qara kelağayı örtmüş bir qadın yolun o biri üzünde dayanıb Alabaşa baxırdı.
- Alabaşdı, vallah, Alabaşdı…
Kişi yanındakı qadını yolun o biri üzünde dayanıb onlara sarı baxan itin Alabaş olduğuna inandırmaq isteyirdi.
Arvad inanmaq istemirdi.- Ay Qedir, beri gel! Alabaş buralarda ne gezir… İtdi de… İt ite oxşayar… İndi Allah bilir Alabaş hansı ermenin güllesine tuş geldi.
Qadının sesi Alabaşa qırıq-qırıq çatırdı. Amma ele bu da, Alabaş burnuna deyen o merhem qoxu kimi, birce anın içerisinde yorulub elden düşmüş yaddaşında tufan qopartmağa bes etdi.
Alabaş sahibi Qedir kişini ne vaxt tanıdı, nece tanıdı, bilmedi. Bir de özünü yolun bu biri üzünde, Qedir kişinin ayaqları altında gördü. Qedir kişi ile Alabaş qol-boyun oldular. Küçenin ten ortasında bir oyun başladılar, gel göresen…
Senem arvad gözlerinden tökülen selin-suyun qabağını saxlaya bilmedi. Adamlar ayaq saxlayıb bu qeribe menzereye heyretle tamaşa elemeye başladılar.
- Sen bura nece gelib çıxmısan, Alabaş?! Ay allahın heyvanı? Qorxmamısanmı minaya düşersen?!… Ermeni güllesine tuş gelersen? Bu boyda yolu nece gelmisen, Alabaş, Alabaş?…
Alabaş handan-hana Qedir kişiden el çekib Senem arvadın elini, ayağını, ayağının altındakı torpağı, tozu duz kimi yalamağa başladı, asfalta üz qoyub, aşağıdan yuxarı üzüne baxa-baxa, zingildeye-zingildeye Senem arvadın başına dolanmağa başladı…

* * *
Qedir kişi evini-eşiyini, malını-mülkünü yeke maşına yükleyib Ağdama sarı yol başlayanda Alabaş o maşının arxasınca çox qaçdı, amma maşına yetişe bilmedi. Gözden itenden sonra da özünü maşına yetirmek ümidi ile bir xeyli yol yordu. En nehayet, taqetden düşdü, şöngüyüb lehleye-lehleye maşın geden yola uzun müddet

[1] 2 3 ... 9 >>