gelmişdi.
Hоvanes kirve geldiyi kimi qayıdıb getmek isteyirdi ki, heyetin o başından evin teze sahibi onu sesledi. Hövanes kirve bir gözü sesde, bir gözü Alabaşda çar-naçar canını dişine tutub sese teref addımladı.

Teze qonşusu Hovanes kirveyle hal-ehval tutdu. Sonra onların her ikisi Alabaşın sahibinin qurub düzeltdiyi talvarın altında oturdular. Alabaş da on-on beş addımlıqda şöngüyüb onların hereketlerine göz qoymağa başladı.
Evin teze sahibinin her terefinden Alabaşı deli eleyen o iy axıb tökülürdü. Bu Alabaş üçün teze şey deyildi. Amma Alabaş uzaqdan o iyin Hövanes kirveni de yumşaldıb, öz ağuşına aldığını görende içerisinden ulartıya benzer qeribe bir çığırtı keçdi. Alabaş ağrıdı ve bu ağrıdan yaxa qurtarmaq üçün quyruğunu ağzına alıb çeynemk istedi ve quyruğunu tutmaq üçün yerinde fır-fır fırlanmağa başladı.
Evin teze sahibi Alabaşa işare ile soruşdu:
- Senin itindir?
Hövanes kirve tutuldu, heç ne demedi, sualdan yayınmaq istedi.
Evin teze sahibi bir de xeber aldı.
- Senin itindir? Amma sehere qeder bizim heyetden el çekmir…
Hovanes kirve sualdan qaçmağın mümkün olmayacağını başa düşdü:
- Yox, menim itim deyil.
- Bes onda seni görende niye bele atılıb düşür?
Hovanes kirve sakitce cavab verdi:
- Bu evin sahibinin itidir.
- Ara, de, daha türk itidir de… Müselman itidir… Bu itin bu kendde qalması bizim hamımız üçün xatadır… – bunu deyib evin teze sahibi eline yeke bir daş aldı ve Alabaşa teref tulladı. Alabaş bu söhbetden hele baş açmamış üstüne gelen daşdan yayınmaq üçün qırağa sıçradı. Bu da evin teze sahibinin gözünden yayınmadı:
- Gör, nece celddir?
Hirs-qığılıcım töke-töke Alabaşın içerisini dalayıb keçdi. Alabaş hiss eledi ki, üreyi bulanır. İt olan mexluqun iyden üreyinin bulanması bu dünyanın görünmemiş işlerinden biriydi. Alabaş quyruğunu tutub çeynemekle bu iyden yaxa qurtarmağın daha mümkün olmayacağını anladı. Ürek bulanmasını canından çıxarmaq üçün yerinden götürüldü.

Kendden nece çıxdığını bilmedi.

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 9 >>