Bir de onda özüne geldi ki, dağ, daş, ot, su, çığırlar dost-doğma bir havanın içerisindedir.
Üreyi ağzına gelirdi.
Lehleye-lehleye dayandı.
Yere sinib başını qolları üstüne qoydu ve gözlerini yumdu.
Haardansa arıların sesi gelirdi.

* * *

Qabaqda Qedir kişi, arxasınca Senem arvad, Senem arvadın da arxasınca Alabaş gedirdi. Bakının ten ortasında, asfaltın üstünde bir yarım saat qol-boyun olandan sonra Alabaş birden hiss etmeye başladı ki, haradansa, lap yaxından, kendde qoyub geldiyi o iy yene burnuna gelir.
- A kişi, bir dayan, ayaqlarım qırıldı. Burdan Yasamala payi-piyada gedeceksen? Bu avtobuslardan birine el qaldır, belke bizi götürdü.
Qedir kişi dayandı. Gözünün ucu ile evvel arvadına, sonra Alabaşa baxdı.
- Bes, Alabaş?
- Ne, Alabaş? – Alabaş Senem arvadın sesinden diksindi. Senem arvadın sesi qart idi. Bayaq gözünün yaşını sel eleyen adam ele bil heç bu deyildi.
- Ne Alabaş? Alabaşı da özünle yataqxanaya aparmaq isteyirsen?
Qedir kişi anladı ki, bir az da keçse, bu sesin sahibinin qarşısında duruş getire bilmeyecek. Ona göre de avtobuslardan birine el qaldırdı. Avtobus o deqiqe dayandı. Qedir kişi evvel arvadına kömek edib avtobusa qaldırdı. Sonra özü qalxdı. Alabaşı da arxasınca sesledi:
- Gel, Alabaş.
Avtobusda alem bir-birine deydi.
- Bu nedi, a kişi? Özün bes deyilsen, hele iti de avtobusa mindirirsen?
Qedir kişi sesine ağsaqallıq ahengi verib, avtobusdukaları dile tutmaq qerarına geldi.
- Nolar, a bala, itdi de. Allahın iti. Siz avtobusa itnen heç minmirsiniz?
- Bizim itlerimz yüz defe hekim nezaretinden keçir. Daha senin itin kimi…
Kimse ayağı ile iteleyib Alabaşın qabaq ayaqlarını avtobusun pillekeninden üzdü. Qedir kişi sernişinlerin Alabaşı avtobusa buraxmayacaqlarını anlayıb maşından düşdü.
Senem arvadın sesi avtobusu başına götürdü:
- A kişi, iti qoy qalsın. Min maşına…
Sürücü mübahisenin uzanacağını görüb meseleye müdaxile etmek qerarına geldi.
- Ay xala, siz hara gedirsiniz?
-

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>