irelidir, amma sen allah işini ehtiyatla, yerli-yerinde gör, sonra get o lotuşkanın yanına.
Bir defe yayda – onda hele bibisi qara elbiseler deyil, al-elvan donlar, mini yubkalar geyirdi, çadraya da bürünmezdi, yalnız arada günden qorunmaq üçün sarı ipek yaylıq örterdi, kip donunun altından etlice endamı hiss olunar, eyilib pambıq kollarının dibini ketmenleyerken sallanmış yumru döşleri donun açıq yaxasından berq vurardı – nahardan sonra çölçülerin serinlenmek üçün kölgeliklere çekildikleri vaxtda hemişe işçilerle xoş reftarda olan briqadir Namus tarlanın gözden iraq bir yerinde bibinin etli endamını qucaqlayıb kolların arasına yıxdı. Briqadir Namusun günden qaralmış qalın zenci dodaqları ince boynuna toxunduqca bibi sudan tamarzı quru torpaqlar kimi onun bütün ağırlığını mesudluqla içine çekirdi. İri, qabarlı ellerin ince sızıltılı qırmızı cızıqlar açdığı şişmiş döşlerini zorla lifçike yerleşdirib, baldırlarına yapışaraq derisini qızartmış torpaq qırıntılarını temizleyib üst başını tarazlayarken yere hopmuş qan izini torpaqlayan briqadire bu haqda kimseye bir kelme de dememesi üçün and içdirdi. Pambıq yığımı bitdikden sonra her şey unuduldu, onların bu görüşünden heç kes xeberdar olmasa da, hemen mövsümden sonra bibiye elçi gelen olmadı.
Qardaşı ile gelinleri Bakı-Elet magistralında yol qezasında ölenden sonra Azadı böyütmek işi onun üzerine düşdü. Ali tehsili olmayan, elinden heç bir iş gelmeyen cavan qadın üçün balaca yetim uşağı saxlayıb böyütmek her defe qardaşoğlunu çimizdirerken pambıqlıqdakı son ve yegane sevişmeni xatırlamaq qeder çetin ve acınacaqlı idi.
Bibi bir defe sehere yaxın yuxudan tengnefes ayıldı. Hemen geceni yatağında boğula-boğula xeyli ağladıqdan sonra yuxuya getmişdi. Bütün günü havalı kimi heyet-bacanı gezdi, sandıqdan qehveyi naftalin iyi veren kelağayını çıxarıb yaşmandı, qonşulara dedi ki, gece yuxusuna ağ çalmalı nurani sifetli, saqqallı qoca girib – qurbanolduqlarımızdan imiş- deyib ki, sen de bizim neslimizdensen, sene

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>