Heç düşünmüsüz ki, öldüyünüz günü bilseydiniz heyatınız nece deyişerdi? Hamının ağlına bank yarmaq, kimise öldürmek ve s. gelir. 2-3 gün evvele qeder men de ele fikirleşirdim.

Bir neçe gün bundan evvel hemişeki kimi dostlarımdan ayrılıb eve gedirdim. Hava yaxşı, sema açıq olduğundan Dağüstü parkda siqaret çekmek keçdi könlümden. Sözün qısası, marketden bir red-bull alıb, getdim. Ora çatanda artıq gece 11-12 idi. Ele gec olduğuna göre de demek olar ki, heç kim yox idi. Maşından düşüb en sevdiyim yere yaxınlaşdım. Yoldan çox uzaqda olmağıma baxmayaraq yene de avtomobillerin sesi gelirdi. Cibimden siqareti qutusunu çıxardım amma alışqanı tapa bilmedim. Yene de itirmişem. Bu anda menden bir az aralıda 24-25 yaşında bir oğlanın siqaret çekdiyini gördüm. Yaxınlaşıb soruşdum:

– Alışqanı olar?

– Sende de yoxdu?

Bu sualdan sonra mende ele bir tesürrat yarandı ki, bu cavan oğlan alışqanı olmayan 30 nefere kömek etmek üçün her axşam gelir burda dayanır. Sonra ise davam eledi:

– al siqaretden yandır, mende de yoxdu

Siqareti yandıra-yandıra diqqetle oğlana baxdım. Saçına ele bil heç vaxt daraq deymeyib, gözler axır, mimika – her şeyden narazı, eyninde köhne cins, geyimindeki heç ne ile uyğun gelmeyen idman ayaqqabıları ve havaya göre çox isti olan gödekce.
Siqaretini qaytarıb çox sağ ol deyib getmek isteyirdim ki, sanki çoxdan tanışıq kimi bir sual verdi:

-Sen niye çekirsen?

-Ele-bele

-Heyatda heç ne ele-bele olmur

-Bes sen niye çekirsen?

-Bilirsen necedi?

-Bilseydim soruşmazdım

(dodağının altından gülümseyerek) Men özümü bilenden her şeye telesmişem. Yerimeye de, dil açmağa da, mektebe getmeye de, universitete de, esgerliye de. Ümumiyyetle heyatı yaşamağa (men artıq getmek isteyirdim, bu söhbetler mene maraqlı deyildi). Amma bir gün adi hekim yoxlanışından keçende mene dediler ki, telesmeli bir şey qalmayıb. Onda başa düşdüm ki, ad günümdeki tortun üstündeki şamları möhkem üfürmüşem (gülür). İnanmadım. Mene ele gelirdi ki, bele hadiseler

[1] 2 3 >>