ya kiçik büdceli bolywood kinolarında, ya da 17-18 ci esr avropa yazıçılarının eserlerinde olur. Heç kime heç ne demedim daha doğrusu deye bilmedim. Özün fikirleş de, esgerlikden teze gelib yeni heyatı duele çağırmaq istediyin zaman hekimin bu xeberi Yaponiyanı Tsunami silkelediyi kimi seni tutur. Cini bir kenara atıb, Şeytanı axtardığım vaxtlar idi. Bilirsen bunları sene niye danışıram?

-Yeqin ki, psixoloqa oxşayıram, ona göre

-Yox, sadece seni tanımıram ona göre. Bu şad xeberi bilenden heç kimle bölüşmemişem

-Meni buna layiq bildiyive göre çox sağ ol – mızıldandım (artıq narkoman olması haqqında fikirlerim güclenirdi)

-Bölüşe de bilmerem. Amma sen meni tanımırsan, men de seni. Men gedenden sonra maksimum fikirleşessen ki, deli idi. Yaxınlarıma danışsam ya onlar ezab çekecekler, ya da meni vakkumda saxlayıb, yazıq insan kimi davranacaqlar. Bezileri ise sevincinden mini-infarkt keçirdecek. Bilirsen, brat, necedi? Eslinde bele olmağı yaxşı oldu. Hamı ele fikirleşir ki, o seçilmiş insandı, pis hadiseler onun başına gele bilmez. Hamı ferqli olmaq isteyir, ele men de. Amma indi en istediyim şey normal olmaqdı. Hamı kimi gelecek haqqında plan qurmaq, bahalı maşın sürmeyi en böyük problem hesab etmek, eziyyetle pul qazanıb, menasız xerclemek, iPhone – nun yoxsa Blackberry-nin daha yaxşı olması haqqında saatlarla mübahise elemek bir sözle adi insan olmaq isteyirem. Men bunları isteyirem ve edirem de. Çox vaxt ise alınmır, ele indi alınmadığına göre de bura gelmişem. (söhbet get-gede mene maraqlı olmağa başladı. Bunları danışarken artıq 2 siqareti bir-birinden yandırıb tullamışdı ve ancaq 1 nöqteye baxırdı). En pisi bilirsen nedi?

-Ne?

-Yaxınlarıvı hemin gün tesevvür etmek. İndiden desem bir problem, men gedenden sonra ise başqa. Men ölüm qorxusunu çoxdan aşmışam amma yaxınlarımın menden sonrakı ezabları meni hele de qorxuzur. Ona göre de çox vaxt heç kimin izah vere bilmediyi hereketler edirem. Sanki, hamının menden nifret etmesini isteyirem. Çox

<< 1 [2] 3 >>