Bir gün düz sehra kimi sonsuz bir yolda Dost ve Sevgi irelileyirdiler.Hara getdiklerini bilmirler, lakin bir bir-birileri ile mübahise edirdiler.Sevgi üreyinden gelen her sözü Dost-a deyirdi.Çox danışdı axirda dostun qelbine toxundu.Sonuncu sözü ise bele oldu.

Sevgi:Men iki insanin bir-birilerine yaxin olmağa kömek edirem.



Dost: Ele vaxt olur ki,men de sen elediklerini edirem.



Sevgi: Iki insan arasında eger bir sevgi varsa, o zaman sen neye gereksen ?



Dost: Sen şerait yaratdığın göz yaşlarını silmek üçün.



Sevgi: Basha düşmedim nece yeni?



Dost:Sen yaxşı eliyirsen iki insan arasinda sevgi hekayesin yaradırsan amma senin arada yaratdığın sevgi hekayesi arada ele qeddar olur ki,yeni iki insan mecbur qalıb bir-birilerinden ayrıldıqları zaman göz yaşı tökürler men de o zamanda işe yarıyıram ki, sevgi bitse de onlar yene dost qala bilerler...

Bu söhbetden Sevgi kederlenir ve ikisi mehribancasına yola davam edirler....