18 yaşlı bir genc.
Anasının üzünü görmemişdi ve onun haqqında heç ne düşünmemişdi.
Mektebe istediyi vaxt geder istediyi vaxt getmezdi.
Heç bir müellim ona ağır söz deye bilmirdi. Çünki hamısı işlerini itirmekden qorxurdular.
Uşaq sürücülük vesiqesi olmaya-olmaya maşın sürür min cür hoqqadan çıxırdı.
ALLAHIN varlığına inanmırdı.
Xoşbext olduğunu ve her zaman da xoşbext olacağını zenn edirdi. Ne vaxt bir çetinliye düşse atasına etdiyi bir zeng onu hemin çetinlikden xilas edirdi.
Gece düşdükde onun günü yeni başlayırdı ve bu cür gecelerin birinde bir eylence merkezinde vaxtını keçirerken gözleri qaralır ve yere yıxılır.
Gözünü açdıqda yanında atasını görür. Atası oğlunun ellerini tutaraq her şey yaxşı olacaq deye ona teselli verirdi. Oğlan ise başına neyin geldiyinden xebersiz idi.
Atası oğlunun xerçeng xesteliyene tutulduğunu öyrenmişdi. Xarici ölkelerde ele bir meşhur hekim qalmamışdı ki oğlunu hemin hekimin yanına müayineye aparmasın. Lakin çaresi yox idi.
Zaman sanki oğlanı eridirdi. Saçları tökülmüş, gözleri qızarmış bu gencin heç kim üzüne baxa bilmirdi. Gözleri eyni nöqteye baxırdı. Yanına dost bildiyi insanlardan heç biri yaxınlaşmırdı.
Günü-günden zeifleyen bu genc menevi cehetden artıq ölmüşdü. Gözlerini yumacağı anın tez gelmesini arzulayırdı.
Bir gün oğlu yatan zaman atası yanına gelir. Oğluna baxıb hönkür-hönkür ağlayır. Bu zaman uşaq gözlerini açır ve atasına baxaraq deyir:
Ata ağlama. Niye ağlayırsan ki? Deyirler men bu xestelikden xilas olacam. Düzdü?
Atası susurdu. Yere dikilen dolmuş gözleri oğlu üçün cavab idi.
Oğlan atasının ellerinden tutaraq söyleyir:
Ata susma. De mene öleceyimi çekinme. Onsuzda men öleceyimi bilirem. Sen narahat olma qorxmuram ölümden. Çünki artıq bunu qebul etmişem. İstesem de istemesem de bu olacaq. Ancaq senden istediyim son bir şey var.
Atası ağlayaraq:
Oğlum son söz nedir deyirsen? Sen ölmeyeceksen.
Oğlan gülerek:
Bilirem öleceyimi. Yalandan gizleme menden. Senden istediyim son şeyi

[1] 2 >>