Bu o gecedir ki, Esma deyir ki, Hezret Zehra (s.e) durdu ayağa. Gördüm ki, halı yaxşılayıb. Qüsl etdi, paltarını deyişdi. Men daha çox sevinirdim. Deyesen Xanım (e.s) özünü daha yaxşı hiss edir. Amma bu an bir söz dedi ki, bu söz dünyamı dağıtdı. O dedi: «Esma, men üzü qibleye uzanıram, sen herden meni sesle. Ele ki, gördün cavab vermedim tez mescide gedib Elini (e) çağır» Esma deyir ki, men dağın
ıq halda otağı terk etdim. Bir azdan nigaran halda qapıya yaxınlaşıb Xanımımı (e.s) çağırdım. Amma cavab gelmedi. Yene onu sesledim. Lakin cavab yox idi. Üçüncü defe sesleyende cavabsızlıq meni qorxuzdu. Üz tutdum mescide.
Mescidin qapısında Elini (e) gördüm ve ona «Başın sağ olsun» dedim. Men bu sözü deyende Eli (e) özünden getdi. Nehayet başını yerden qaldırıb «Men kime baş sağlığı verim Fatime (s.e)?» sözünü dedi. Bundan sonra Eli (e) qalxdı qaçaraq eve geldi. Menzile daxil olub Zehranın (s.e) başını dizi üstüne aldı ve dedi: «Ya Fatime (s.e)» O Xanımdan (e.s) ses gelmedi. O bu çağırışdan sonra ağlayaraq bele feryad etdi: «Ya Fatime (s.e), aç gözlerini, menem mezlum Eliyem (e), mene bir söz de» Alimlerden biri deyir ki, Zehranın (s.e) zerbeden ezilen gözü azca aralandı ve o Eliye (e) teref baxıb «Emioğlu, yaxşı vaxtda gelmisen»-dedi-«Bu bizim ayrılıq meqamımızdır.» O bir-bir Eliye (e) vesiyyetlerini etdi.


Bundan sonra o Eliden (s.e) bir ve sonuncu sualı soruşmaq izni istedi. Eli (e) göz yaşları içinde razılığını verdikden sonra o dedi: «Eli can (e) de görek menden razısan ya yox?» Bu söz Eliye (e) çox tesir etdi. Eli (e) başını aşağı salıb «Zehra can (s.e) yeri var ki, bu sualı men senden soruşum? Elbetde senden razıyam» Hezret Zehra (s.e) dedi: «Onda mene ve menim yetimlerime ağla ya Eli (e). Men ölmemiş isteyirem mene ağlayasan.

Qorxuram menden sonra bu qüsseni içinde tutasan ki, bu da seni öldürsün.» Eli (e) ağladı ve o xanım (e.s) da qamçı deyen elleri ile Elinin (e) göz yaşlarını sildi. Ve belece başı Elinin (e) dizleri üstünde «Eşhedu en la ilahe

[1] 2 >>