illellah (şehadet verirem Allahdan başqa Allah yoxdur), ve eşhedu enne Ebi Resulillah (ve şehadet verirem atam menim peyğemberimdir), ve eşhedu enneke Eli vesiyyen Resulillah (ve şehadet verirem Eli (e), sen Peyğemberin (s) vesisi ve davamçısısan)» Bu sözü dedi ve zehra (s.e) başı Elinin (e) dizleri üste dünyasını deyişdi.Gecenin qaranlığı idi. Xanım Zehra (s.e) dünyadan köçdü. Heç kes yox idi ki, Elinin (e) evine gelib ona baş sağlığı versin. Eli (e) İmam Hüseyni (e) gönderdi Salmanın evine. Salman çox yaşlı idi ve bu hadiselerde Xanım Zehranı (s.e) müdafie etdiyi üçün onu da küçede döymüşdüler. O bu günler evinde xeste yatırdı. Salman deyir ki, qapı döyüldü, açdım, gördüm Hüseyn (e) dayanıb. Soruşdum bu gece vaxtında niye gelmisen? Deyir men bu sözü soruşanda Hüseyn (e) elini sinesine qoydu ve «Emi gel gedek bize, anam öldü, anam dünyadan getdi» dedi. Deyir men teleserek Elinin (e) evine geldim. Harada görünüb ki, cavan ana dünyasını deyişsin, körpeleri de onun qüsulu üçün su daşısınlar? Ana dünyadan köçende deyerler uşaqları cenazeden uzaqlaşdırın. Deyir men gördüm Eli (e) Fatimeye (s.e) qüsul vermekle meşğuldur, Hesenle (e) Hüseyn (e) de su daşıyırlar. Men bilmedim Elinin (e) mezlumiyyetine ağlayım, yoxsa Fatimenin (s.e) müsibetine?!


Eli (e) uşaqlarına tapmışrmışdı ki, yavaş ağlayın ki, sesinizi eşiden olmasın. Deyir men gördüm uşaqlar paltarlarının eteyini ağızlarına qoymuşdular ki, ucadan ağlamasınlar. Eli (e) tez-tez çıxıb uşaqlara yavaş ağlamağı tapşırırdı. Salman deyir ki, birden Elinin (e) ucadan ağlamaq sesini eşitdim. Esma Eliye (e) yaxınlaşıb Zehranın (s.e) müsibetine ağladığını soruşduqda Eli (e) dedi: «Yeri var idi ki, Zehranın (s.e) müsibetine ağlayım. Amma men onun bedeninde bu göyermiş yerleri görmemişdim.

<< 1 [2]