Biz ki,unutmuşduq ilk mehebbeti,
Ah,bu qefil görüş kaş olmayaydı!
Menim gözlerimde esqin hesreti,
Senin gözlerinde yaş olmayaydı!

Men de bextiyaram,sen de bextiyar,
Bes bu hesret nedir, bu melal nedir?
Saxlama qoy gedim, gözleyenim var,
Gedimmi? Bir «he» de, o sual nedir?

Dayanma qarşımda günahkar kimi,
Men ki, günahını bağışlamışam.
Hele qelbi geniş adamlar kimi
Senin toyunu da alqışlamışam.

Bil ki, sevgilimden sene salam var,
İstesen erinle qonaq gel bize.
Menim ciyerparam birce balam var,
Açar qapımızı elbeel size.

Niye zillemisen gözlerini sen?
Mene evvelki tek baxma, amandır!
Men ki, el çekmişem mehebbetimden,
Qelbimi odlara yaxma, amandır!

Peşiman olmağın nedir elacı?
Yüz fikir bir borcu ödemez indi.
Men sene qardaşam, sen mene bacı,
İlk eşqe tapmısan bir elac indi.

Yanmasın, ulduzum tez yanıb sönse,
Vedesiz şadlığı istemerem men.
Özgenin eşqine göz dikmekdense,
Hesretin qoynunda can vererem men.

Sevcin, ezileyin, bir-birinizi,
Ayrılıq dilesem dilim lal olsun.
Qolboyun, mehriban görende sizi
Menim şair könlüm qoy xoşhal olsun.

Şirin söz eşitsem dodağınızdan,
Bilin ki, sedası üreyimdedir.
Gelse körpe sesi otağınızdan,
Her xeyir-duası üreyimdedir.

Pozmaram bir evin birliyini men,
Görsem ev yıxılır,gedib quraram.
El elden soyusa, ürek ürekden,
Sizi eşqinize qovuşduraram.

Gel ne peşiman ol, ne qelbini sıx,
Çetindir o güne qayıtmaq, çetin.
Evveli sevincdir, sonu ayrılıq
Taleyi getirmir ilk mehebbetin.

Qoy bu ürek sözüm getmesin heder:
Meni sevirsense ismetini sev
Men öz sevgilimi sevdiyim qeder,
Sen de öz erini qismetini sev!

Biz ki,unutmuşduq ilk mehebbeti,
Ah, bu qefil görüş kaş olmayaydi.
Menim gözlerimde eşqin hesreti,
Senin gözlerinde yaş olmayaydı.