danışan dilidi. Kim onu kesmeye cüret eleyer? Basarıq o adamı dama ömür-billah gün işığına hesret qalar… O…
Arvad sözümü kesdi:
- Dama basmaq yox, terbiye elemek lazımdı…
Debbeledim:
- Elbette… Şübhesiz… Şaire el qaldıran en ağır cezaya layiqdi. O, tamam islah olunub esl vetendaş kimi cemiyyete qaytarılmalıdı. Bu bizim ümde vezifemizdi. O adamın adı-familiyası… Yaxşı olar ki, erize ile müraciet eleyesiniz bize. Özü de zererçeken özü yazmalıdı erizeni. Dalısıyla işiniz yoxdu. Biz…
Arvad yene sözümü kesdi:
- Erim şikayet erizesi yaza bilmez.
- Niye? Siz qelem alamlarısınız, kimden çekinirsiniz ki?
- Heç kimden…
- Onda…
- Mesele başqa cürdü…
- Konkret deyin, hemin adamın ad-familiyası? Kim incidir erinizi?
- Heç kim….
Çiyinlerimi çekdim:
- Heç ne başa düşmürem…
- Erim özü-özüne işgence verir. Gah başını divara vurur, gah sir-sifetin yumruqlayır, gah yanaqlarını cırmaqlayır, gah saçlarını yolur. Bunun bir sonu, heddi-hüdudu olmalıdı axı…
Heyretden boğazım qurudu:
- Niye? Esebidi? Hirslendirirsiniz onu? – sualları dalbadal versem de anladım ki, bu iş polislik deyil…
Amma şaire başqa fikirdeydi:
- Otuz ildi aileliyik, övladımız olmasa da can deyib, can eşidirik. İndi her şey sizden asılıdı.
- Mennen?
- He.
- Men neyleye bilerem ki?
- Çıxış yolu tapmalısınız…
- Nece? Ne teher?..
- Axı bayaq dediz, bu sizin vezifeniz, sizin probleminizdi…
- Men o menada demedim.
Şaire üze durdu:
- Bütün polisler ikidillidi?
- Menim qelem ehllerine, elelxüsus şairlere böyük hörmetim var, amma xahiş eleyirem, men iş başındayam, etik normalardan kenara çıxmayın…
- Ele ise işinizi görün.
- Axı nece?
- Men ne bilim… Vezifenizin öhtesinden gele bilmirsinizse istefa verin…
- Xanım… Men vezifemin öhtesinden leyaqetle gelirem. Gece-gündüz rahatlıq bilmirem, amma zennimce, size…e… sizin erinize polis yox, psixiatr gerekdi…
- Deyirsiniz erim deli olub?.. İndi ki, beledi men sizden şikayet eleyecem…
- Niye?
- Çünki şaire deli
Maraqlidi. Amma bu yazilarin axiri birteher bitire
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
