demek onun oxucularını sarsaq adlandırmaqdı. Dolayısıyla o demekdi ki, xalqımız başdanxarabdı.
- Esteğfürullah… Men ele demedim…
- Texminen ele dediz. İşinizi bacarmadığınıza göre behane axtarırsız. Xeyr! Keçmez! Bağışlayacaqsız! Erim deli-zad olmuyub…
Bu provokasiya da ola bilerdi. Mal bir, güman min yere geder. Sebrimi bassam da beynimde alem qarışmışdı. Kim öyredib göndere bilerdi bu arvadı üstüme? Kimin qurmasıydı? Arxasınca neler gelecekdi? Bilmirdim, birce şey aydındı ki, hay-küy, qıy-qışqırıq yaxşı heç ne ved elemir. Bu meseleni sülhle, sakitlikle yoluna qoymaq en elverişlisiydi.
- Deyirsiniz erinizi çağırtdırıb tenbeh eleyim?
Şaire yerinde qurcalandı.
- Yox, yox… Menim bura gelmeyimden onun xeberi olmamalıdı. Yoxsa, Allah elememiş, damarın-zadın kesib özünü öldürer. Onsuz da elin-ayağın kesik-keski eleyib…
- Maraqlıdı…
- Neyi maraqlıdı? Dağ boyda kişi elden gedir. İndiden deyirem, onun başına bir iş gelse siz cavab vermeli olacaqsız. Evvelden size xeberdarlıq eleyirem ki, tedbir görün. Yoxsa, sizin üçün de pis qurtaracaq, – elini çantasına atıb desmal çıxartdı, gözlerinden yaş çıxmadığına göre acıqlı-acıqlı burnunu sildi. – Şerti şumda kesdik, daha xırmanda davamız düşmeyecek… Erimin başına bedbextlik gelse, cavabdeh sizsiz… – Axır ki, kirpikleri nemlendi.
- Özünüzü ele alın. Narahat olmağa deymez… – Qısaca ara verib uyarlı kelmeler axtardım. – Bir şey fikirleşerik. Bu sürüşken meseledi. Bele işlerde çox ehtiyatlı olmaq lazımdı. Sehv elemek, teleskenlik yolumuzu azdırar…
Şaire ciddi dınışdığımı görüb diqqet kesildi:
- Elbette, elbette…
Menimse meqsedim vaxt qazanmaqdı. Zaman bütün yaraları sağaltmasa da en azı unutdurur.
- Amma mene bir ay möhlet vermelisiniz. Düz bir aydan sonra sizi burda gözleyirem. Men bu işi yoluna qoymağa söz verirem.
Bir ay az deyildi, o vaxtacan çox sular axa bilerdi. Menden iraq, ya xan ölerdi, ya eşşek.
Qerez, şaireni yola saldım getdi. Demeli, bir ay… Oturduğun yerde engele düş… Men polisem,
Maraqlidi. Amma bu yazilarin axiri birteher bitire
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
