kimi mezarlığa qısıldın.Ölülerle yoldaşsan.Onlar oyanmasa da,sen güneşi görürsen.Olülerin adını daşa yazırsan ki,kimliyini bilsinler. Amma seni tanımırlar.
-Ne vaxtsa her şey yaxşı olacaq.-Özüne teselli verdi o.
Reisin üzünde tebessüm göründü:
-Qeribedir.Xoşbextliye hele de ümidin var.
Başını buladı:
-Heyatının deyişeceyine inanırsan…
Göz yaşları kirpiklerinde düyünlendi.Etrafı tor görürdü.
-Ümidlerle gününü keçirme. Niye acı heyatla şirin arzunu qarışdırırsan?
Üreyini boşaltmağa sanki meqam axtarırdı reis.
-Hamıya seni misal cekirem.Ayaq üste gezen, son ümidi hele de ölmeyen,amma azad yaşamağı seven diri ölüye baxmaq isteyenler seni görsün deyirem.
Reisin sesinde bu defe qeribe keder duyulurdu.
-Meettel qalıram sene.Heyatın dibinde ola-ola,sabaha inamını itirmirsen.Hesed aparıram.
Boğazı qeherden tutuldu.Cavab vere bilmirdi.
-Keçmiş arvadın yanımda,restoranda işleyir.
Bir anlığa titredi.
-Axşamlar oyun salonunda yorğunluğu canından atır.Sennen keçen günleri xatırlamır daha.
Başı gicellendi.Özünü çetinlikle ele aldı.
Sonuncu sözdenmi ya da şaxtadan bedeni keyidi.Küleyin vıyıltısı ve havanın soyuğundan üreyi sızlayırdı…
Hmmm,bele de!
bu nagil deyil ki,sonu olsun,sadece bir insanin taleyidi...gundelik heyati ve yasadiqlari...Eline sagliq!Imkan olanda hekaylerini tamamladaa noolar
maragli idi,bugun gorduklerimi xatirlatdi,telesik ise gedirdim seher,yolun qiraginda bir kisi oturmusudu.soyuqdan tir tir esirdi,ustu basi pis veziyyetde,kohne,sokuk paltolari ust uste,basina,bedenine burumusdu bir anliq dayandim ve bugunume o qeder Sukur eledim ki...heqiqeten de bu gunumuze cox Sukur!ALLAH Hamiya komek olsun ve en azinnan hersekin gundelik coreyi,qizinmaga daxmasi olsun..
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç