Gordu ki, here oz kefindedir. Reqs eleyirler, letife soyleyib gulusurler, bade cingildedirler... Astaca qapini aralayib icki, tutun qoxulu o alemden qopdu, pillekenle heyete dusdu. Ay ipiri idi, her yani nura boyamisdi. Evvel ele bildi, qar yagib. Eyilib yerden qar da goturmek istedi. Ancaq barmaqlari torpaga surtunende basa dusdu ki, bu teze il de qarsiz gelir omurlerine. Lap uzaqda noqte boyda isiq isarirdi. İse bax. Sen deme, bunlardan basqa da Yeni ili bagda keciren var imis... Siqaret yandirdi. Evveller ele basa dusurdu ki, heyatda daimi hec ne yoxdur. Ona gore de oz ugursuzluqlarinin evvel-axir qurtaracagina inanirdi... İndi bu inam da itmisdi... Teneklerin arasi ile bir-iki addim atdi. Birden xisilti esidib diksindi ve... yerinde donub qaldi. Su quyusunun yaninda bir qadin ellerini sinesinde carpazlayib dayanmisdi. Ozu de paltari ele bil qizildan idi, alisib yanirdi. Qadin onu gorende gulumsedi:
– Siz de cixdiz?
Tanidi qadini. Lap kuncde, Raufun yaninda oturan idi.
– He, gordum, hami bir-birine qarisib, mene mehel qoyan yoxdur, cixdim... Qadin ah cekdi:
– Ele men de.
Bir de onu gordu ki, duz qadinin qarsisindadir ve sual verir: – Bes usumursuz? Soyuqdur axi?
Arabir soyuq kuleyin viyiltisi esidilirdi. Kurkunu qadinin ciynine saldi. Qadin bir az dartindi: – Ozunuz geyinin, men usumurem.
Sonra sakitlesdi:
– Cox sag olun. İstemirem, bir de palto ucun iceri girim.
Bir muddet Aya baxdilar. Qadin elini uzatdi, guya, tutacaqdi onu: – Omrumde bu boyda Ay gormemisdim.
O da elustu dillendi:
– Ele men de.
Qadinin bir addimliginda durmusdu. Etir qoxusu, hem de nefesi ona deyende ureyi ucundu, titrek sesle dedi: – Olar, sizden bir soz sorusum?
– Lap besini sorusun.
– Siz Tofiqin neyisiz?
Qadin tutuldu. Dillenmedi. O, tez sozunu deyisdi:
– Belke, yellenek?
Yellenceye qalxdilar. Yellendikce Ay, ele bil, dovre vururdu baslari ustunde. Qadin az qala qisqira-qisqira sorusdu: – Sizin adiniz nedir?
O da belece qisqirdi:
– Bayaq Tofiq bizi tanis eledi axi.

[1] 2 3 ... 6 >>