dostlarinizla elediyi zarafatlari sizinle elemirdi... Rufet icini cekdi:
– Vaxtile Tofiqle cox yaxin olmusuq. Sonra Rauf cixdi, Tofiqin mene olan isteyinin yarisindan Raufa pay dusdu. Sonra Akif peyda oldu. Belece, gunlerin birinde gordum, artiq adama cevrilmisem, unudulmusam. Basa dusurem, bu gun niye meni xatirlayiblar. Buna deyerler, xala xetrin qalmasin. Yene bir muddet susdular. İceridekiler el calir, ayaqlarini yere doyurduler. Nergiz dedi: – Kefdedirler.
Rufet sesini yavasitdi:
– Kecmis dostlar, kecmis tanislar, kecmis mehebbet... Sizin kecmis mehebbetiniz belke de hec olmayib... Nergiz gozlerini pencereye zillemisdi. Rufet ise, ele bil, oz-ozune danisirdi: – Menimse olub. Qabaqlar deli-divane idik. Sonra esitdim ki, basqasini da sevib hacansa. Bunu ozume sigisdirmadim... Nergizin gozu pencereden qopmurdu:
– Siz otaqdan cixanda Tofiq reqs eleyirdi?
Rufet ozu ile sohbetine ara vermeli oldu:
– Gerek ki, yox... Sohbet eleyirdiler.
– O qara donlu qizla?
– Fikir vermedim. Nergiz durub var-gel elemeye basladi:
– Bir saata yaxindir ki, burdayam, basi nece qarisibsa, hele de xeberi yoxdur... Rufet bu barede cox dusunmusdu. İnsanlar butun omurleri boyu xosbextlik gezirler, ancaq hey agriyla, ezabla, olumle uzlesirler... Nergiz esebilesdi:
– Siz kisiler haminiz belesiz? Evvel yalvarirsiz, diz cokursuz, ele kecirenden sonra ise kobudlasirsiz, zeherleyirsiz adami. Bir sehv idi, ezabini ceke-ceke yasayirdim. Bu da omrumde ikinci sehvim oldu. İndi de, yeqin, o qara donluya vurulub? Niye evlenmir? Gor, necesinin heyatini zeherleyib. Ondan da soyuyacaq. Gul tek qoxulayib tullayir qadinlari. Vehsidir, yirticidir, eclafdir... Men axmaqsa, onu sevirem... Bura da meni, yeqin, ona gore cagirib ki, yeni sevdasindan xeber tutub rahat buraxim onu... Ses-kuy lap yaxinlasdi. Qapini acmisdilar. Nergiz umidle ora baxdi. Ancaq tez de bagladilar. O, uzu pencereye teref donub qaldi. ... Goresen, nece saat idi heyete cixdigi? Rufet bedeninin soyuqdan gizildediyini indi hiss

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>