oldu?
Rufetin addimlari birden-bire agirlasdi. O, meyusluqla:
– Oldu, – soyledi.
Sakitce getmekde idiler. Ara-sira kuleyin viyiltisi esidilirdi. Birden arxadan siqnal sesi geldi. Masin isigini onlarin ustune salmisdi. Nergizin sesi titredi: – Odur...
Rufet de icini cekdi:
– He.
Sehere lap yaxinlasmisdilar. Nergiz Rufetin qolundan yapisdi: – Gelin, qacaq.
– Olmaz axi...
– Yox, olar. Qoy gorsun ki, men esya deyilem. Qoy gorsun ki, ondan qaciram, ona nifret eleyirem... Dogrudan da, qacmaga basladilar...
Deyesen, masin da suretini artirdi. Nergiz nefesini dere bilmese de, qiriq-qiriq sozler deyirdi: – Deli olur indi... Qoy olsun...
Sonra dayandi:
– Yaziqdir... Qoy gelib catsin. Bu kele-kotur yolda biz ondan berk gedirik... Rufet de dayanmali oldu. Onun gozunde bir alem ucub dagilirdi: isti otaq, agaran, ancaq sesi cixmayan televizor, bezedilmis kuknar, biskvitli tort... Nergizin sesi, sanki, lap uzaqdan gelirdi:
– Men onun dalimca geleceyini bilirdim. Baxarsiz, nece pesmanciliq cekecek... Susub masinin gelib catmasini gozlediler. Bu bir an bir il qeder uzun oldu, ele bil. ... Masin Nergizin qarsisinda dayandi, kok bir kisi basini cixarib teessufle dedi: – Qacmaginizdan bildim ki, berk usuyursuz... Ancaq vallah yerimiz yoxdur... Ozumuz gucle sigismisiq... Dedik, gedib bir kabab cekek bagda... Rufet masini otub kecenden bir muddet sonrayadek baxislari ile musayiet etdi. Arxa “stop”larin qirmizi isigi tam gorunmez olduqdan sonra icini cekdi, Nergiz semte cevrilib titrek sesle dedi: – Belke, qayidaq?
Nergiz hicqira-hicqira aglayirdi. Goz yaslari Ay isiginda berq vururdu.

<< 1 ... 4 5 [6]