gozlerinden basa dusub,
amma buna baxmayaraq ozunde sevgisini etiraf ede
bilecek cesareti hec cur tapa bilmirdi. Nehayet coxdan aglina gelen bir fikri heyata kecirdi. Bir gun
seher sevdiyi qiz evlerinden cixanda yerde, qapini
yaninda bir mavi qizilgul leceyi gordu. Bir addim
irelide daha bir lecek vardi. Qapidan uzaqlasdiqca
lecekler daha da yaxin duzulmusdu ve getdikce yolu
tam mavi renge buruyurdu. Qiz ise bu lecek yolu boyunca addimlayirdi. Bu addimlarin onu hara aparib
cixaracagini artiq anlasa da, butun bunlarin ne ile
biteceyini oyrenmek ucun yolu sonunadek
gedeceyine qerar vermisdi. Ve bu da yolun sonu...
Gul dukani... Elinde boyuk bir mavi qizilgul destesi
tutmus oglan... Her terefde ise mavi leceklerden hazirlanmis urek formasinda fiqurlar... Elave serhe
ehtiyac yox idi. Her ikisinin memnunlugu uzlerindeki
ifadeden belli idi... Her sey bax belece baslamisdi...
Ve son gorus...
Bos kuce boyunca el-ele tutaraq addimlayirdilar.
Nece oldusa sozleri isteklerden dusdu. En cox neyi ya da kimi sevdiklerinden.
- Sevdiklerinin arasinda ilk yerde olan nedir?
- Guller...
- Guller???
- He, guller.
- Bes men? - Sen ikincisen.
- Birinci yerde olmagimi isterdim...
- Guller hec vaxt ikinci olmayacaq... Heyatimda olan
her seye gore onlara borcluyam.
- Meselen, neye gore?
- Sene gore... Seni ilk defe gul alarken gormusem. Sevgimi gullerle etiraf etmisem. Onlar olmasaydi...
- Men de olmazdim?!
- Belke de...
- Ele ise, onlarla ya da onlarsiz men daha senin ucun
yoxam!!!
- Basa dusmedim??? - Ne qeder ki, seni heyatinda men ikinciyem meni
unut. Elvida!
- .... Elvida...
İlk vaxtlarda bu dialoqun ciddiliyine inana bilmirdi.
Her sey ona xeyal kimi gorunurdu, amma bunlar
heqiqet idi. Sevdiyi qiz o gun getdi ve bir daha geri qayitmadi. Hardan bileydi ki, oglanin heyatindaki
“her sey” ele o ozudur? Her seyi gullere gore
qazanmisdi, gullere gore de itirdi. O vaxtlar bu
itkisine gore gullere nifret edeceyini dusunurdu.
Amma bu bele olmadi. Cunki

<< 1 [2] 3 4 >>