xeste
oldugunu oyrendim. Cox uzuldum. Xerceng... Onu
xestexanada mualice edirdiler. Akif bacardiqca
yanindan ayrilmirdi. Ayrilanda da mutleq gullerle qayidirdi yanina. Ehh,dunya... Bir gun Akif menden
coxlu qerenfil aldi. O vaxt oyrendim ki, yoldasi uc
gundur ki, rehmete gedib. Bezen qerenfilleri hec
sevmirem... O vaxt oglanlarinin uc yasi olardi. İndi
yeqin boyuyub. 15-16 yaslarinda olmalidir. Sonralar
Akifi az-az, tedricen ise ilde iki defe gul dukaninda gorurdum. 23 iyunda ve 12 sentyabrda... Yoldasinin
dogum ve olum gunlerinde. Oglu ile gelerdi her defe.
Bir deste qerenfil alardilar. Hara gedeceklerini texmin
etmek cetin deyildi. Artiq dord ildir ki, Akifi gul
dukuninda gormurem. Sonuncu gelisi yadimdadir.
Bilmirem hansi gun idi, amma ne 23 iyun, ne de 12 sentyabr deyildi. Menden qizilgul destesi istedi. Qeyri-
ixtiyari teeccublendim. İndiyedek o zamanki
teeccubume gore vicdanimla hesablasa bilmirem.
Akif onda qipqirmizi qizardi. Cox xecalet cekdim.
Nese demeye dilim soz tutmadi. Ele hey ozumu
qinayirdim. Gulleri ona verdim. Getdi... Bir daha onu gormedim. Ne 12 sentyabrda, ne de basqa bir vaxt...”
Artiq hava qaralmisdi. Qoca dukanini baglayib eve
teref yollandi. Yol boyu yaddasinin derinliklerinde
eselenirdi. Ancaq hec cur Akifin oglunun adini
xatirlaya bilmirdi. Meyus idi. Sanki unutqanligindan
xecalet cekirdi...

<< 1 2 3 [4]