Namazı qılıb qurtardıqdan derhal sonra qibleden dönmemek şerti ile yerine yetirilmesi müsteheb olan bezi emeller var. Dini kitablarda bu mövzuda yüzlerle irili-xırdalı dua ve ibadet emelleri haqqında melumat verilir.

Bunlara ümumileşdirilmiş şekilde teqibat deyilir. Aşağıda onlardan bir neçesini diqqetinize teqdim edirik. Qeyd edirik ki, bu düaların heç birini oxumaq vacib deyil, bunlarsız da namaz meqbul sayılır. Bunları etmek sadece olaraq insana savab getirir. Özü de bunların hamısını etmek insanın vaxtının ve fiziki imkanlarının xaricindedir. Ona göre de teqibatın hansı birini etmek her kesin öz zövqüne ve imkanına bağlı olan meseledir. Esas olan budur ki, insan namazdan sonra dualarla özünü yormasın, bunları könüllü suretde, isteyerek yerine yetirsin. Yalnız bu halda Allah hemin teqibatı insandan qebul eder.

Namazın salamlarını deyib qurtarandan sonra diz üste oturmuş veziyyetde elleri qulaqların beraberine qaldırıb üç defe uca sesle tekbir (Allahü ekber) söylemek müstehebdir.

Namazdan sonra şükr secdesi etmeyin de savabı var. Şükr secdesi etmeyin qaydası budur ki, insan Allaha şükr niyyeti ile alnını yere qoyub, «şükren lillah» zikrini ve ya şükr menasını ifade eden her hansı başqa zikri söylesin. Bu zikri 3, 7 ve ya 100 defe söylemek olar. Müstehebdir ki, insan şükr secdesi ederken Allahın ona verdiyi müxtelif nemetleri göz önüne getirsin, Allahın böyüklüyü ve ezemeti haqqında düşünsün, en azından, bu namazı qıla bilmesi üçün ona fürset verdiyine göre Allaha şükr etsin.

Namazdan sonra Hezret Fatimeyi-Zehranın (e) zikrini söylemek de savabdır. Bu zikrin qaydasını vaxtile Hezret Mühemmed Peyğember (s) öz qızı Fatimeye (e) öyretdiyi üçün, Fatimenin zikri (ve ya tesbihi) kimi meşhurlaşıb. Qaydası budur ki, evvelce 34 defe Allahü ekber, sonra 33 defe Elhemdü lillah ve 33 defe Sübhan Allah deyilir. Zikrleri düzgün saya bilmek üçün ya tesbehle, ya da barmaqların bükümü ile saymaq meslehetdir. Zikr bitdikden sonra «La ilahe illellah» söylemek ve bu duanı

[1] 2 3 >>