oxumaq da savab sayılır: «Eşhedu en la ilahe illellahu vehdehu la şerike leh. Ilahen vahiden eheden ferden semeda. Lem yettexiz sahibeten ve la veleda» (Tercümesi: Şehadet verirem ki, Allahdan savayı mebud yoxdur. O, mebuddur, tekdir, vahiddir, benzersizdir, ehtiyacsızdır, ne dostu, ne de övladı var).

Namazdan sonra Peyğembere ve Ehli-beyte salavat söylemeyin de hedsiz savabı var. Bele ki, salavatı aşağıdakı şekillerde söylemek olar: «Allahümme selli ela Mühemmedin ve ali-Mühemmed. Vec’el li min emri ferecen ve mexrecen verzüqni min heysü ehtesib ve min heysü la ehtesib» (Tercümesi: «Ilahi, Senin salavatın olsun Mühemmede ve Onun nesline. Mene çetin halımdan nicat ve xilas ver, mene bildiyim ve bilmediyim yerden ruzi yetir»). Revayete göre, bu duanı Cebrail zindanda olan Yusif Peyğembere (e) öyretmiş, o da bu duanı oxuyaraq hebsden azad olmuşdu. Salavatın başqa bir şekli beledir: «Allahümme selli ela seyyidina Mühemmedin ve ela ali-seyyidina Mühemmed».
Namazdan sonra bu tesbihatı da oxumaq olar: «Sübhan Allahi velhemdü lillahi ve la ilahe illellahü vellahü ekber. Ve la hövle ve la qüvvete illa billahil-eliyyil-ezim» («Allah müqeddesdir, Allaha hemd olsun, Allahdan savayı mebud yoxdur ve Allah böyükdür. Qüdret ve qüvvet yalnız uca ve ezemetli Allaha mexsusdur»).

Namazdan sonra ayetül-kürsini (Beqere, 255-257), Fatihe ve Qedr surelerini de oxumaq müstehebdir. Hemçinin, Imam Mehdinin (e) zühurunun tezleşmesi üçün dua etmek de savabdır. Bu barede aşağıdakı duanı oxumağın savabı böyükdür: «Allahümme kun li veliyyikel-Hüccet ibnil-Hesen. Selevatüke eleyhi ve ela abaihi fi hazihis-saeti ve fi külli saeh. Veliyyen ve hafizen ve qaiden ve nasiren ve delilen ve eyna. Hetta tüskinehü erzeke töv’en ve tümettiehü fiha tevila» (Ilahi, öz dostun Hüccet ibn el-Hesen (yeni imami-zaman, Senin salavatın Ona ve ecdadına olsun) üçün indi ve bundan sonra da hemişe dost, qoruyucu, rehber, kömekçi, beledçi ve gören göz kimi ol. Ta ki Onu möminlerin razılığı ile Sene mexsus olan

<< 1 [2] 3 >>