keçirdim. Haqlıdır, görünüşü çox medenidir. Ağır xestelikden sağalmış adam kimi, sağalmağına şaddır, amma üzünü qırxmağa taqeti yoxdur. Hele şlyapasına bax bunun! Çox bahalı şlyapadır. Ağırdı. Astarı ipekdendir! Bu şlyapasıyla yehudi gettosunu tecessüm etdirirdi. Heç saqqalını demirem. Eger saqqalı bir az uzun olsaydı, Praqanın, Budapeştin yehudi mehellelerinde dolaşan kederli, sexavetli, ehtirassız kabuslara benzeyerdi. Bir sözle, mömindir. Hetta yanları eyilmiş şlyapası da mehriban görünür.

Tesevvürünüze getirin: Yehudilerin Purim bayramı. Yaxşı şerabın tesirinden şen ehval-ruhiyye yoxdur. Üzlerini azacıq teraş etmiş, kederli yehudi sifetleri. Başlarında enli şlyapalar. Şamlar yanır. Ravvin müqeddes kitabdan ayeler oxuyur. Qalareyadakı boş yerlerden dehşetli külek vıyıldayır. Her yerde şlyapalar. Çerçivesi yuxarı eyilmiş şlyapalar. Keder ve iztirab üzerinde istehza.

- Yaxşı, esas odur ki, qayıtdınız, – men tekrar edib, onun elini sıxdım.

Elimi elinin ovcunda saxladı. İndi de Bazeldedir. Yehudi pansionunda. Ona serheddi nece xelveti keçmek lazım olduğunu öyredirler. Serhedçiler addımbaşı izleyirler. Maks heç özü de bilmir serheddi nece keçdi.

Maks beledçiyle hansısa bir ağacın qırağında görüşdü. Heç kes onların yolunu kesmedi. Maks tehlükenin sovuşduğunu anlayıb, ireli getdi.

- Budur, – o, dedi, – men yene de Parisdeyem. Nece de iyrenc şeherdir! Heç olmasa, Venada temizlik var. Orda, doğrudan, professorlar ve telebeler çörek növbesine düzülürler. Amma buranınkılar hamısı dilençidirler, üstlerini bit-bire basıb. İndi göreceksen, onların mükafatları taxtabitiler olacaq.

- Eledir ki var, Maks. – Yene onun elini sıxdım.

- Miller, bilirsiniz necedir, herden mene ele gelir deli oluram. Axı men yuxuya hesret qalmışam. Seher saat altıda oyanıb özüme iş axtarıram. Seher şefeqleri etrafı bürüyerken, evde qala bilmerem. Küçeye çıxmalıyam. Hetta eger seher yemeyi yemek istesem bele, evvel gezişmeliyem, adamları görmeliyem. Daha tek-tenha qala

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 11 >>