Budur mağazadayıq! Şüşe vitrine eyildik. Kitabların adını üz qabığından oxumağa başladıq. Burda neler yoxdur?! “Kama Sutra”, “Yubka altında”, “Heyatım ve sevgim”, “Oraların dibinde…”. Bes menim kitabım hardadır? Hemişe yuxarı refde olardı, cismani cezalardan behs eden mezeli kitablarla bir cergede.

Maks kitabın üstündeki illüstrasiyalara qapılmışdı. Vitrinde menim kitabımın olub-olmaması, bele görünür, heç vecine de deyildi.

- Maks, bir deqiqe gözle, gelirem.

Celd qapını açdım. Meni gözel genc fransız qız qarşıladı. Ümid dolu, sürekli baxışlarla refleri bir-bir nezerden keçirirdim.

- Sizde “Xerçeng tropiki” var?!

Satıcı qız başıyla menim kitabıma işare etdi. Bir az rahatlaşdım. Yaxşı satılıb-satılmamasını soruşdum. Göresen heç özü oxuyubmu? Teessüfler olsun, ingilisce oxumurdu. Kitabım haqda daha nelerise eşideceyim ümidiyle, getmeye telesmirdim. Kitabın neye göre sellofana bükülmesiyle maraqlandım. Fransız qız izah etdi. Bu esaslandırmalar mene kifayet etmedi. Ona dedim ki, bu cür mağazada menim kitablarım satılmalı deyil. “Bu fikirleşdiyiniz kitablardan deyil, anlayırsınızmı?” – ona dedim.

Fransız qız mene qeribe-qeribe baxdı. Deyesen, doğrudan bu kitabın müellifi olub-olmamağıma şübhelendi. Onunla münasibet qurmaq çetin idi. Bele görünürdü, onun heç vecine deyil menim kitabım. Neinki menim kitabım, ümumiyyetle burda satılan bütün kitablar. Bütün fransızlar eynidir… Amma getmeliydim. Birden üzümü qırxmadığım, şalvarımın ütülenmemesi, renginin penceyimle uzlaşmaması yadıma düşdü. Qapı açıldı. Mağazaya rengi qaçmış, görkeminden gözellik meftunu olduğu sezilen bir ingilis daxil oldu. Özünü temiz itirmişdi. Qıraqda gezişerken, qapını açıb aradan çıxdım.

- Maks, menim kitabımı satırlar burda. İsti piroqlar kimi satılır. Gelen-geden alır. Satıcı dedi.

- Size demişdim axı, Miller, uğur sizinledir!

Maks dediyi sözlere tam eminiydi. Ümumiyyetle, onu neyese inandırmağa gerek yoxdur, bu ise xoşuma gelmir. Hiss edirdim ki, öz kitabım haqda

[1] 2 3 ... 25 >>