heç olmasa Maksla söhbet etmeye ehtiyacım var. Ona teklif etdim gedek barda kofe içek. Maks fikre daldı. Çox teessüf: isteyirdim ki, bu anda yalnız ve yalnız menim kitabım haqqında düşünsün. Başqa heç bir şeyi ağlına getirmesin.

- Miller, bilirsiniz ne haqda düşünürem? – o, gözlenilmeden soruşdu. – Mence haqqımda nese yazmalısınız. Heyatım haqqında. – Yene başladı öz iztirabları haqda danışmağa. Onu xeyallar dünyasından oyatdım.

- Maks, senin haqqında kitab yaza bilerdim. Amma istemirem. Özüm haqda kitab yazmaq isteyirem. Başa düşürsünüz?

Maks ne demek istediyimi anlayırdı. O, bilirdi: yazılası o qeder şey var ki. Menim müşahideçi olduğumu deyirdi. Fikirleşmeye deyer – heyatın müşahideçisi. Düzdür, müşahide edirem, heyatı öyrenirem. Şeherde veyllenirem, künc-bucağa baxıram, vaxtımı boş yere serf edirem, özümü de ele gösterirem güyamış kefim kökdür. Amma hemişe heyatı, insanları öyrenirem. Maks neyin nece olduğunu anlamağa başlayır. Yazıçı olmaq asan mesele deyil. Günün iyirmi dörd saatını işlemek lazımdır.

Maks düşünürdü. Xeyalında yazıçı heyatıyla öz heyatını müqayise edirdi – heresi özüne göre pisdi. Yene öz iztirabları haqda düşünürdü. Neye göre yata bilmir ve.s Gece-gündüz beyninde işleyen mexanizm haqda düşünürdü.

Gözlenilmeden dedi:

- Yazıçının özünemexsus qarabasmaları olmalıdır!

“Özünemexsus Qarabasmalar”! Bu sözleri tez bloknotuma yazdım.

- Dediyimi yazdınız? – Maks teeccüblendi. – Niye yazdınız? Bele yaxşı söz dedim?

- Yaxşıdan da yaxşı dedin, Maks. Qızıl fikirdir.

Maksın tebessümünden menasızlıq yağırdı. Zarafatlaşdığımı, yoxsa ciddi olduğumu anlamırdı.

- He, Maks, – men dedim, – senin obrazını canlandırmaq istenilen var-dövletden deyerlidir.
Onun beyninde qızğın müzakireler gedirdi. Hemişe dünüşürdü ki, yazıçının birinci işi mümkün qeder çox fakt toplamaq olmalıdır.

- Yox, Maks! Ele deyil! Ne qeder az fakt olsa, bir o qeder yaxşıdır. Belke de faktın ümumiyyetle olmaması daha yaxşıdır. Başa düşürsünüz?

<< 1 [2] 3 4 ... 25 >>