sanki menim kitabım uzun seyahete başlayır. Kitabın sehifelerini vereqleyecek tanımadığım adamlar haqda daha çox düşünürdüm. Öz kitabımı Senanın sahillerinde görürdüm: üstünde barmaq izleri olan qoparılmış sehifeler, orasında-burasında xettler cızılmış sözler, üstünde hansısa resmler, kofe lekeleri. Hansısa kişinin kitabı paltosunun cibine soxması, denizde seyahet, namelum torpaq, ekvatordan mektub. Elyazmalarımın şüşe vitrinde, herracda satılmasını görürdüm. Herracda çekicin taqqıltısını eşidirdim. Esrler keçir, dünyanın siması deyişir. Budur, yene iki nefer darısqal bir otaqdadır. Qarşı pencereden bir xanım boylanır. Eks terefdeki evin divarlarına baxır. Nedense narahatçılıq keçirdiyi sezilir. Eyvanında gül dibçekleri var. Pencerenin yanından ise eski asılıb. Bu günki kimi, otaqdakılardan kimse ölümüne yorulub. Bu otaq onun üçün mehbesdir. Gece ise ona ne teskinlik verecek, ne de bir ümid. Yorulub elden düşmüş, perveraq olmuş adam ellerinde dostunun verdiyi kitabı tutub. Amma bu kitab ona güc vermeyecek. Öz yatağında hezin-hezin kederden yırğalanacaq, yuxusuz geceler taun epidemiyası kimi onu ağuşuna alacaq. Güneş şefeqlerini görmek üçün en evvel ölmeli olacaq… Bu otaqda heç cüre kömek ede bilmeyeceyim bir adamın yanında durarken, heyat haqqında, qadınlar ve kişiler haqqında bilgilerim meni kömeye çağırır. Susaraq çağırır, sert terzde çağırır. Bu adamın iztirablarını ancaq ölüm yüngülleşdire biler. Borisin sözü olmasın, bu, ümidsiz bir veziyyetdir. Ümidsiz.

Biz yeniden dehlize çıxarken, işıq sönür ve mene ele gelir ki, Maks ebedi zülmete qerq olacaq.

Düzdür, hava ele de qaralmamışdı, küçeler yaxşı işıqlandırılmışdı. Ryu-de-lya-Arp alov saçırdı. Künc terefde yağışdan qorunmaq üçün çadır qurmuşdular. Küçenin ortasında nerdivan durmuşdu. Nerdivana dırmaşmış, eyninde kiseyebenzer şalvar olan usta kömekçisinden qayka açarı ve ya başqa bir alet alırdı. Mehmanxanın qarşısında balaca yunan restoranı vardı. Bütün küçe teatr dekorasiyasına benzeyirdi. Bura

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 25 >>