kasıblarla, xestelerle doluydu. Ayaqlarımızın altında ise insan sümükleri terefinden unudulmuş katakombalar vardı. Biz künce burulduq. Maks ucuz restoran axtarırdı. Beş frank yarım pula рriх fiхе yemek isteyirdi. Men üzümü turşutdum. Bundan sonra Maks De Luxe restoranına işare etdi. Burdakı nahar bize on sekkiz frankdan az başa gelmeyecekdi. Temiz başını itirmişdi.

Yunan restoranına qayıtdıq. Menyuya baxdıq. Maks burda bahaçılığın olmasından qorxurdu. Restorana baxarken içeride ancaq fahişelerin ve fehlelerin olduğunu gördüm. Şlyapalı kişiler alatoranlıqda oturmuşdular. Adeten bele yerlerde yaxşı yemek verirler. Ele bu anda bir fahişe dişlerini qurdalaya-qurdalaya küçeye çıxdı. Girişde baştutanı gözleyirdi. Onlar birlikde Sen-Severnaya teref getdiler. Yeqin kilsenin qarşısındakı reqs meydançasına düşmek isteyirdiler. Bildiyim qederiyle ora vaxtaşırı Dante de gederdi. İçkiden vurmağa. Bu restoran sanki orta esrleri xatırladırdı. Bir ayağım keçmişde, o biri ayığım ise indiki zamandaydı. Maks ise menyuya baxırdı. Saçları işığın parıltısını yansıdırdı. On dördüncü esrde yaşasaydı, ya benna olardı, ya da dülger. Xeyalımda onun meşede ağac baltalamasını canlandırırdım.

Restoranda her şey ve hamı yunan idi: ofisiantlar – yunan, yemek – yunan metbexinden, ünsiyyetde olduqları dil – yunan dili. Men qaynar suda pörtledilmiş üzüm yarpağında badımcan sifariş verdim. Yunan metbexinin şah yemeyidir. Maks ise ne olsa yeyirdi. En çox ondan qorxurdu ki, birden xercim çox çıxar. Menimse bir arzum vardı: nece olursa olsun, bu şam yemeyinden sonra Maksdan canımı qurtarım ve tek-tenha küçelerde sergerdan dolaşım. “İşim var” behanesiyle aradan çıxmaq isteyirdim, bele sözler hemişe ona tesir edirdi.

Ancaq ele bu meqamda, düz yemek vaxtı Maks “işe düşdü”. Sebebini bilmedim. Bir de görürsen dil-boğaza qoymayıb, danışır, danışır, üyüdüb tökür. Görün ne danışırdı. Günlerin bir günü bir fransız xanımın evinde qonaq olarken, heç bir sebeb olmadan hönkürtüyle ağlamağa başladı. Özü

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 25 >>