ötdü, qocaldım… Menim karyeram bitecek. He, eger yüngül bir iş tapa bilseydim, ayrı söhbet… Ona göre de intеrрr{tе olmaq istedim. İyirmi il elinde ütü tutmaq asan gelmesin. Barmaqlar elastikliyini itirir. Bu haqda düşünerken özüme nifret edirem. Bütün günü qızmış ütünün yanında dayanmaq… ele tekce iyi bes edir! Herden bu barede düşünerken üreyim bulanır. Axı bu edaletlidirmi ki, adam bütün günü dehşet qızmış ütünün yanında dayansın? Bes onda niye Tanrı bize otları, ağacları bexş etdi? Bes bu Maksın bütün bunlardan zövq almağa haqqı yoxdur?! Axı neye göre biz bütün ömrümüz boyu qul olmalıyıq – ancaq pula, pula, pula göre?!..

Kofe içib, küçeye çıxanda, nehayet ki, ondan canımı qurtara bilecem. Biz bir-birimize heç ne söz vermemişik. Sadece onu nezerimden qaçırmayacağıma söz vermişem. Sen-Mişel bulvarıyla Lüksemburq bağına teref gedirdim. Yeqin onu qoyub aradan çıxdığım hemenki yerde oturub. Ona tapşırmışdım ki öz otağına getmesin. Bir müddet kafede otursun.

Orda çox otura bilmeyeceyini bilirdim. Belke de artıq küçeye çıxıb şeheri sülenir. İşsiz qalmağındansa, şeherde fırlanıb qepik-quruş dilenmesi daha yaxşıdır. İndi yaydır. Şeherde amerkalılar çoxdur. Amerikalıların bulu yeteri qeder var. Axı indi 1927-28-ci iller deyil ki böhrana düşsünler. İndi hamısının cibinde hamıya ve her şeye yetecek qeder pul var.

Resedxananın yanında ölü sükut vardı. Divarın qarşısında etinasız görkemli bir fahişe durmuşdu. Heç özüne eziyyet verib ellerini yellemirdi. Her şey onu o qeder bezidirb ki. Ayaqlarının altında zibil topaları vardı: quru yarpaqlar, köhne qezetler, konserv bankaları, mişarlanmış ağac budaqları, siqaret kötükleri. Bu zibil yığının üstünde uzanmağa hazır görkemi vardı!

Ryu-Sen-Jak küçesiyle gedirdim. Beynimde her şeyin qarışdığını hiss edirdim. Her kiçik yerde, üfunetli anbarda radio vardı. İnanılmazdır: gedirsen ve her iki küçenin qara deliklerinden donquldanan amerikalı seslerini eşidirsen. Bu ucuz ve keyfiyyesiz mallar satılan dükanlar orta esrlere

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 25 >>