Bu gün, sefer ayının 28-i, İslam Peyğemberi Hezret Mühemmed Mustafanın (s) vefatının ildönümüdür. Hicri teqvimle 1423, miladi teqvimle 1381 ildir ki, vehy penceresi ebedi olaraq qapanıb.

Lakin bu güne ve ta qiyamete kimi müselmanlar iki zengin irse sahibdirler ve bütün heyatlarını bu iki menbenin gösterişlerine esasen qururlar: Hezret Mühemmedin (s) 23 il erzinde Allahdan alıb insanlara öyretdiyi Qurani-kerim, bir de o hezretin söz ve emellerinin mecmusundan ibaret olan, Ehli-beyt terefinden bizlere çatdırılan sünne.

Ömrünü İslam uğrunda mücadileye hesr etmiş, olmazın zülm ve meşeqqetler görmüş, mehrumiyyetlere sine germiş Peyğember vefat ederken öz ümmetini özbaşına, taleyin ixtiyarına buraxa bilmezdi. Bütperestlik düşüncesinden tezece temizlenmiş beyinleri yeniden bu düşünceye qayıtmaq tehlükesi qarşısında silahsız qoyub-getmek Peyğember kimi bir şexsiyyet üçün insafdan sayılmazdı. Ele buna göre, Peyğember ömrünün son aylarında müselmanlara defelerle bunu xatırlatmağı özüne borc bilirdi ki, yaxın zamanda sizi terk edib getsem de, aranızda iki böyük emanet qoyuram ve bunlar sizi ta qiyamete kimi azğınlıqdan qoruyar. Peyğemberin bu hedisi «seqeleyn hedisi» kimi meşhurdur. Ele "seqeleyn" sözünün ereb dilinden tercümesi de "iki qiymetli eşya" demekdir.

Alahın Resulu “seqeleyn hedisi”nde buyurduğu meselelere çox ciddi ehemiyyet verirdi; çünki bunu bir neçe defe, özü de izdihamlı ve kütlevi yerlerde söyleyib. Meselen, o hezretin son hecc seferi erzinde (buna “vida hecci” deyilir) en azı 3 defe - Erefatda, Minada ve Qedir-Xümde bu hedisi buyurması deqiqdir. Peyğemberimizin bu hedisi mehz ömrünün son aylarında söylemesi onun ehemiyyetini bir daha artırır.

“Seqeleyn” hedisi hem şie, hem de sünni menbelerinde sehih sayılır. Ravilerinin sayı baxımından da mütevatir heddindedir. (Bir neçe senedle revayet edilen eyni mezmunlu hedise “mütevatir” deyilir). Müxtelif menbelerde 20-den artıq sehabeye istinaden bu hedisin ferqli variantlarına rast gelirik ki, bunların

[1] 2 3 4 >>