Yaşlı qadın olduqca Allaha bağlı bir adam idi. Her seher qapısının ağzına çıxar ve uca sesle: "Allahım, bize verdiyin her şey üçün sene şükürler olsun!" deye dua ederdi. Her defe de yan qonşusunun sesi eşidiler, qonşusu sesi çıxdıqca: "Allah yoxdur, Allah yoxdur!" deye feryad qoparardı. Yaşlı qadın bundan ne qeder incise de, sözünden dönmezdi. Ertesi gün yene qapısının ağzına çıxar, dua eder, sonra evine qayıdardı. Qonşusu da inad olsun deye var gücü ile, "Allah yoxdur, Allah yoxdur!" deyib teselli tapmağa çalışardı.
Bir axşam qonşusu yaşlı qadına "tele qurmağı" qerara aldı. Dükana gedib meyve, terevez, çörek aldı. Doldurduğu torbaları yaşlı qadının qapısının ağzına qoydu. Ertesi gün yaşlı qadın qapını açıb torbaları gördü. Evvelce teeccüblendi, sonra ellerini Allaha açıb sevincle, "Sene şükürler olsun, Allahım. Gönderdiyin bu nemetler üçün sene şükürler olsun!" deye dua etdi. Bu vaxt ağacın arxasından ona tamaşa eden qonşusu seslendi: "Allah yoxdur, qadın, Allah yoxdur! O gördüyün şeyleri de sene men aldım!". Yaşlı qadın heç halını pozmadı ve bu ibretli sözleri dedi: "Uca Allahım! Sene ne qeder şükür etsem, yene azdır. Hem bu nemetleri mene göndermisen, hem de xercini şeytana ödetmisen"...

"Allah" demek..

Kasıb bir oğlan padşahın qızına aşiq olur. Ancaq bu arzusunun elçatmaz olduğunu anladığı üçün perişan halda gezib-dolaşır. O, bir defe ağsaqqal bir dervişle rastlaşır ve derdini ona açır. derviş de, öz növbesinde, ona: "Övladım, şeherin girişinde otur, kim sene ne dese sen ona: "Allah",- deye cavab ver",- meslehetini verir.
Kasıb genc dervişin meslehetine emel edir. Günlerle, aylarla şeherin girişinde oturur. Kimin ne demesinden, ne soruşmasından asılı olmayaraq, ancaq Allah deyir. Bir müddet sonra hemin oğlan bu davranışına göre bütün şeherde meşhurlaşır, hamı ondan danışır. Mesele padşahın da qulağına gedib çatır.
Bir gün padşah bu meşhur genci görmek isteyir. Evvelce, dervişden hemin oğlan haqqında melumat isteyir. Derviş de ona bildirir ki, bu genc

[1] 2 3 ... 5 >>