kaldın?”… - Beni de annem baban yuvadan attı, henüz kanatlarım çıkmadan, senide atmışlar yuvadan anlaşılan..” diyordu. ‘derin düşüncelere daldı.’ “senin baban da mı zalim di, Anan seni sevmiyor muydu? Sende mi sevgisiz kaynana elinde kaldın, anlat bana” diyordu. Sabah olunca seni dışarı bırakırım; ya ben, ne olacağım?” “Bu kadın beni delirtecek; keşke kanatlarım olsa seninle mutluluklar diyarına uça bilsem!” “Senin kanatların olduğu halde bu sevgiden yoksun eve neden geldin söylerimsin?” “Benim ne kadar mutsuz olduğumu hissettin de bana arkadaş geldin demek!” “bu kadına dayanamıyorum artık; hiç merhameti yok!” “ Ona hizmet ediyorum her işini yapıyorum, isteklerine hiç ihtiraz etmiyorum, hala beni beğenmiyor, ne yaparım söyle?” “Onu nasıl memnun ederim, nasıl susmasını sağlarım! Bıktım, inan bıktım; ölmek istiyorum artık; beni de götür, sabah olduğunda ne olur! Kuş: “tamam gidelim düşler ülkesine hadi” dedi. ‘odanın ortasında ayakta duran, heybetli kuşa ürpererek bakıyordu. Kanatları ışık saçarak inip kalkıyordu. “Haydi, gel bin sırtıma” bir anda kuş’la tek beden ve tek düşünceye dönüştüler, ne düşünse hemen kuş onu duyuyor ve onun dilediği gibi davranıyordu. Gök kubbe masmaviydi; yükseldiler, ne güneş var, ne de ay; koyu lacivert derinliklerde ilerlediler. Şehirler, kasabalar, köyler, üstünden geçiyorlardı. Gördükleri karşısında dehşete düştü… Her yerde pislik yığınları vardı, ırmaklar kokulu sular taşıyor orman yanıyor insanlar çığlıklar atıyordu. Şehir’e indiler, kadın tüccarları, tecavüzcüler, emekleri sömürenler, çıkar peşinde koşanlar, sahtekârlar, sevginin parayla ölçüldüğü ortamlar, merhametten yoksun insan, yığınları gördü. “Hayır, burası bana göre değil, gidelim”. uzak ülkelere gittiler. Dilleri anlaşılmıyordu, fakat vücut dilleri aynı dili konuşuyordu; ‘kendi ülkesinden daha çok pisliğe bulanmış ülkeler gördü. Nereye gitse insanlar sevgisizdi. Yaşam ve çıkar uğruna her kötülüğü yapanlar, her yerde kol geziyordu. Açlık ve sefillik hat sahadaydı. İnsan

<< 1 [2] 3 4 >>