Çapıb öz atını Ağ atlı getdi,
Atları şimşekden qanadlı getdi,
Uşaq yaddaşımı qanatdı getdi,
Daha nağıllara inanmıram men.

Nenemin inamı, derdi nağıllar
Namerde aldatdı merdi nağıllar,
Bizi yuxulara verdi nağıllar,
Daha nağıllara inanmıram men

Uşaq ovutmağa bir noğul idi,
Sözlerde yaşayan bir ağıl idi,
Yaxşı adamlar da bir nağıl idi,
Daha nağıllara inanmıram men

“Sim Sim” i sözle yox zorla açdılar,
Tilsimi min cüre yolla açdılar,
Him – cimi möhürlü qolla açdılar,
Daha nağıllara inanmıram men

Fatmalar ayağı kendirde qalmır,
Xemrimiz küt gedir, tendirde qalmır,
Qarğalar tülküye daha aldanmır,
Daha nağıllara inanmıram men

Acı heqiqetler bal dadır indi,
Arısı olmayan bal satır indi,
Keçeli saçlılar aldadır indi,
Daha nağıllara inanmıram men

Ele yuxularda atlar kişnedi,
Divleri qazana saldım, bişmedi.
Gözledim, göylerden alma düşmedi.
Daha nağıllara inanmıram men!…