Kasıb geyinmiş bir qadın qayğılı bir şekilde
erzaq dükanına girdi. Utana-utana dükan
sahibine yaxınlaşaraq, heyat yoldaşının xeste
olduğunu, yeddi uşağı ile ac qaldıqlarını dedi.
Dükan sahibi ise ona sert bir nezerle baxaraq,
dükandan çıxmağı teleb etdi. Qadın çıxış yolu olmadığı üçün yalvarmaqda davam edir:
“Mene inanın. Pulumuz olan kimi sizin
borcunuzu ödeyeceyem,” - deyirdi. Bu vaxt
dükana giren başqa bir müşteri onların bu
söhbetini eşitdi. Üzünü dükan sahibine tutub:
“Ona istediklerini verin, borcunu da menim adıma yazın,” - dedi. Dükan sahibi hevessiz bir
şekilde, bir az da istehza ile qadından: “Sizde
alacağınız erzaqların siyahısı varmı?” - deye
soruşdu. Qadin başını aşağı eyerek: “Var,” -
deye cavab verdi. Dükan sahibi: “Ele ise, o
siyahını terezinin bu gözüne qoyun. Ne qeder gelse, size o qeder erzaq vereceyem”, - dedi...
Qadin birden duruxdu, sonra çantasından
içerisinde ne ise yazılmış bir kağız çıxararaq,
terezinin gözüne qoydu. Dükan sahibi
terezinin o biri gözüne erzaqları qoymağa
başladı. Ancaq terezi dolub - daşsa da, terezinin bu biri gözü eyilmek bilmirdi. Dükan
sahibi: “İnana bilmirem. Bu nece ola biler?” -
deye heyretden donub qaldı. Nehayet, çaresiz
qalıb terezidekileri qadına verdi. Dükan sahibi
maraqla kağızı götürüb oxudu. Kağızda bu
dua yazılmışdı: “Allahım, menim neye ehtiyacım olduğunu Sen
bilirsen.
Her şeyin Sahibi Sensen”.