çoxlarımız onu yaxşı tanıyırdıq – Vidadi Mahmudlu adlı bir kes İlahi emanet olan öz ruhunun mehvine qerar vermiş oldu. Bu bir adam idi ki, bütün ölke başına and içirdi, merdaneliyi, sınmazlığı diller ezberi idi. Neçe gündür ki, kimi görürsen, fikirli gezir. Ne olub? «Bes, Vidadini itirdik!». Diqqet edin, bütöv bir ömür qoyulur temiz ad qazanmağa, el-obanın ehtiramını qazanmağa, amma insan balaca ayağını eyri qoyur, derhal geridönmez prosesler başlayır. Netice etibarile insan öz ölmez ruhunu öz eli ile mehv edir, hetta milyonlarla insanın haqqını pozan bir emele de imza atır».
Gösterilen olayın tehlilini davam ederek, Hacı İlqar bildirdi: «İndi çoxları soruşur ki, «bes, filankes ailesinin, dostların, ümumilikde camaatın üzüne nece baxacaq?». Aktual sualdır, amma lap ele zenn edek ki, mühit fesad bir mühitdir, heç bu adama qınaq eden de olmadı. Bes Allah dergahı? İnsan tutaq ki, insanların qınağından, mühakimesinden qurtuldu, bes İlahi mühakimeye nece dözecek? Cezanın şiddetine nece davam getirecek? Gündelik qayğılar adama bu vücudi metlebleri unutdurur, amma bu heç de o demek deyil ki, insan qazandığı acı aqibetden qurtula bilecek!».
Lakin, imam-camaat bildirdi ki, heqiqetde bu dünyada da ideallarına dönük çıxmış insan emellerinin «behresinden» faydalana bilmir: «Amma reallıqda veziyyet daha acıdır. İnsan ele bu dünyada cehennemini çekmeye başlayır. Abrını, hörmetini itirir. Etdiyi emelin acısı ona elde etdiyinin yalançı «şirinliyini» dadmağa da imkan vermir. Vicdan deyilen bir İlahi fitret var insanın daxilinde! Vicdanla «kompromisse» geden insan, her defe elini elde etdiyi yalançı «nemete» uzatdıqda ki, bundan bir dünyevi lezzet elde etsin- alınmır. Ne qeder vicdanını bassa da, bu İlahi fitret burnundan getirir insanın hemin haramı. Qoymur rahat yesin haramı! Neticede o, dünyada da bir şey elde etmir – vicdanın meşeqqetli mühakimesine meruz qalır, axiretini de elden verir insan! Elbette ki, bu – besiretleri tam möhürlenmemiş insanlara aiddir. Kimin ki, besireti

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>