liseye gectigimiz sirada ortak bir karar aldilar. Buna gore tek ev kiralayacak ikimiz ayni evde kalacakdik. Annem de bizimle kalacakti. Allahim o kadar bize iletildiginde dakikalarca sarmas dolas kutlamistik bunu. Ona asik olmustum. Ayni duygulari o da paylasiyordu ve bunu fark eden ailelerimiz okul bittiginde evlendirelim diye karar almislardi bile. Ona tapiyordum artik. Hasa Allaha sirk kosar gibi gunah islercesine seviyordum. Ilk elimi tuttugunda sakin bird aha birakma demisdim. Yanaklari kizarmisti, utanmis ve basini onune egmis, gulumsemis ve elimi siki siki kavramisti. Artik her gun el ele tutusup okula gidiyor, okuldan cikarken el ele dolasiyor geziyor oyle gidiyorduk evimize. Arada bir elleri terler ve her terleyiste elini elimden kurulamak icin cekerdi. Bunu her yaptiginda kizar elimi birakma diye azarlardim, hep tamam diyerek gulumser ve hizla elini avucuma sokustururdu. Her sey harikaydi, dunya cennet gibiydi gozumuzde. Yillar akip gidiyordu mutluluk icinde. Nihayet liseyi de bitirmek uzereydik. Karne donemi gelmisti. Karnelerimizi aldik hic kirigimiz yoktu. Sevincle sarildik birbirimize elimi tutu. Bunu kutlamak icin bir kafeye gidib kola icerek kutlayacakdik. Okulun az ilerisinden gecen bir cakil yol vardi. Her zaman toz duman icinde olurdu. Cakillarla kapliydi. O yolun benim ve olurcesine sevdigim insanin ayrilmasinda bu kadar rol oynayacagini bilsem hic girermiydik o yola. Neler vermezdim o yolu yurumemek icin. Eli yine elimdeydi, ansizin elini cekti, terlemisti yine eli. Sanirim dort adim atmisdim. Donup yine azarlayacaktim. Cunki hem elimi birakmis, hemde gedire kalmisti. Donup baktigimda dunya basima yikildi. Sanki gok kubbenin altinda kaldim. Yerdeydi ve yuzunden kan fiskiriyordu. Ne yapacagimi bilmedim uzerine kapandim yuzune yapistim saclarini kaldirdigimda hayatimi bitiren o goruntuyle karsilastim. Basi kesilmis bir tavuk gibi cirpiniyordu. Suratina bir tas parcasi bicak gibi saplanmisti ve bakmaya doyamadigim mavi gozlerinden biri akmisti.

<< 1 [2] 3 >>