Suratinin yarisi yoktu. Hirliyordu bana bir seyler demek istiyor kanla kanla kapli diger gozunu temizleyerek bana bir seyler demeye calisiyordu. Yoldan gecen bir kamyonun tekerinin altindan firlayan bir tas suratina saplanmisti.
-Olurcesine bir aski, gelecegimizi kibrit boyuklugunde bir tas parcasinin bitirecegini bilemezdim. Donuk donuk hic konusamadan yuzune bakmaktan baska hic bir sey yapamiyordum. Ellerini tuttum kaldirdim basini gogsume dayadi ve elimi siki siki tutu. Akan kan ellerimize damliyordu. Yoldan gecen bir araba durmus bizi seyrediyordu, hastaneye yetistirelim dedigimde kanli oldugu icin almadi ve kasci gitti. Kimse arabaya almiyordu. Cevreme bakip yardim edin demekden, ona donup seni seviyorum, beni birakma, dayan demekten baska bir sey yapamiyordum. Iki dakikalik bir cirpinistan sonrakucagimda oldu. Cennet olan dunya 5 dakikada cehenneme dondu. Tam dokuz yil oldu onu yitireli. Kendime olan guvenim yitirdim. Artik kimseyi sevemem, kimse de benisevemez korkusundan kurtaramiyorum kendimi. Bitkisel hayatta gibiyim. Tek elimde kalan bu internet. Bu net araciligiyla sizinle paylasmak istedim. Yitiren, yada ben yitirenle paylasmak isteyen herkese ellerimi terlese bile ellerimi birakmamalari sartiyle elimi uzatdim. Dost, kardes, arkadas ne olursaniz olun ama elimi birakmayin. Size sesleniyorum, elimi birakmayin lutfen�

<< 1 2 [3]