Geden senin cismin oldu, Sevgilim. Her şeyi buraxib getdin...Bir gedişle getdin...Meni terk etdin. Mehv eledin heyatimi, yaşayan canimi, seven qelbimi.Düşüncelerimi,xeyallarimi param-parcha eledin.Son gedişin chixmaz yadimdan hech zaman...Her zaman meni heyata, yaşamaga ruhlandiran sözler chixan o dodaqlardan son defe ayriliq kelimesi chixdi. Buna inanmadim. Aglima gelmezdi ki, bunu sen deye bilersen. Heyatimi alt-üst edecek o bir kelimeni demek üchün bu qeder cesarteli olacagini düşünmezdim. Sen bunu bacardin.Ve getdin. Arxana,arxada gözü yaşli buraxdigina baxmadan getdin.
Gederken düşündün ki, her şeyini alibmi gedeceksen?Düşünmedinmi...Düşünmedinmi yaşadiglarimizi, mene yaşatdiglarini, bir birimize yaşatdiglarimizi alib gede bilmeyeceyini? Düşünmedinmi o anlari,o görüşleri,xatireleri alib getmenin mümkünsüzlüyünü? İlk görüşdeki mesum baxişlari,utancaq davranişlari ve o andaki hezin-hezin yagan yagişlari alib gedeceyinimi düşündün? Bütün bunlar mene qaldi. Sen getdin. Mene yalnizligi, hesreti, hicrani, göz yaşlarini buraxdin. Men tek qalmadim. Qaranliq geceler,göy üzündeki ulduzlar,ayli geceler, derin düşünceler menim sirdaşim oldu. Sen getdin. Geden senin cismin oldu.
Sevgin, heyatimda buraxdigin izlerin, meni dünyanin en xoşbexti eden o anlar menimle qaldi.Son görüşdeki "Son görüş" sözü...O sözden sonra senin getmeyin canlanir gözümde. Menden uzaqlaşdiqca ayaq seslerini sanki döyünen üreyim sayirdi...Sen getdin...Cismin görünmez olanda üfüqlerde...Xeyalin canlanmaga başladi menim gözümde. O andan anladim ki, sen her zaman gözümün önünde olacaqsan.Unuda bilmeyecem seni. Hara baxdimsa, ne düşündümse seni gördüm. Her şeyin menimle qaldi...Geden senin cismin oldu...
Kime söyleyim bu derdimi? Kim anlayar ki meni? Geceler bezen göy üzünde parildayan ulduzlarla bölüşürem derdimi...Belke onlar anlayar deye. Tesellimi onlarda tapiram. Biz bu ulduzlu geceleri chox severdik. Bu gecelerde sevgimizi anlatmaqdan doymazdiq.
Canim, gözum, sevgilim, birceciyim, heyatim,

[1] 2 >>