ümidsiz bir haletle:

- Anton kirve, men bilirem ki, senin torbandakı qarğıdalı deyil! – deye qışqırdı.

- Bes men ne deyirem? Elbette, yox.

Leonte atdan düşdü. Torbanı qamarlayıb açdı. Orada yun dolaması vardı.
Anton:

- Yun aparıram, - dedi. - Xutordakı kirvemden almışam. Arvad xalça toxuyur, bir az çatmırdı.

- Niye bayaqdan bunu demirsen?

Anton torbanı çiynine atıb arxasını kirvesine çevirdi. Evine sarı gede-gede arxaya dönmeden:

- Sen ki menden xeber almadın! – dedi.

Leonte acı bir peşmançılıqla dedi:

- Anton kirve! Anton! Bele palçıqda seni dörd verst eziyyetle getirdim. Dörd verst. Bir görürsen...

Anton ise artıq uzaqlaşmışdı. Onun dediyini eşitmedi, ya da özünü ele gösterdi ki, eşitmir...

<< 1 [2]