Sen getmisen, sanma sevgim de yox olub. O ölmeyib, yaşayır... evvelki tek. O seninle, menimle doğulub, O son defe menimle ölecek. O taleden ikimizin payıdı, İkimizin üreyinde göyerdi Zaman-zaman, neçe ildi, nece aydi. Her gün bizim qelbimizi döyerdi. O düşmüşdü ağızlara, dillere, Neğmelerin qanadında uçurdu. Şer olub dolaşırdı elleri, Öz qoynunu sevenlere açırdı. Müqeddesdi... yaranmışdı çün haqdan, Onu eye bilmemişdi bir felek. Çıxmışdı her imtahandan, sınaqdan, İki ürek olmuş idi bir ürek. Ne qeder ki, yaşayıram men varam, O da sağdır, demek o da yaşayır. Ona bir yad nefes deye,qoymaram, Men bu yolda ağartmışam başımı. İller ile yar qadasın yar alar, İndi biz tek seven hanı, ezizim? Biz ikimiz o dastanı yaratdıq, Men, sen yazdıq o dastanı ezizim. O dastanın öz ünvanı, öz adı. Yalnız gülüm, bizim ikimiz olduq, Hemi onun müellifi, ustadı, Hemi onun qehremanı, biz olduq. Güc alıram daim onun gücünden. Onu yalnız zaman, sile bilecek. O sedadır, o naledir, içimde. Yalnız gülüm, o menimle ölecek