inandirmaq en chetin mesele idi. Xesteliyi haqda eshiden gunden olume, uzun bir sefere gedirmishkimi sakitce hazirlashirdi. Ne bir qorxu, ne teessuf, ne usyan vardi ichinde. Sadece ailesiyle daha chox birlikde olmadiqlarina, nevelerinden hele de doymadigina uzulurdu. Bashqa hech neye. Doktor emeliyyatdan az sonra evlerinin yaxinligindaki dini kitablar satilan magazaya tez- tez getmeye bashlamishdi. Yaxinlari, qonshulari, onun inancsiz biri oldugunu bilenler ondaki deyishikliyi anlaya bilmirdiler. Budur, yene gelib. Hemisheki kimi kitablari bir-bir achib baxir. Sanki neyise axtarir. Ne axtardigini hele de bilmirmishkimi. Nehayet sechdiyi kitablardan birini, nisbeten daha qalin olanini, erebce yazili kitabi nezerden kechirir, axtardigi kitabin mehz o olduguna bir daha emin olduqdan sonra bu kitabi almaq istediyini saticiya bildirir. Kitabi aldiqdan sonra da magazadan chixmaga telesmir, kimise gozleyirmishkimi gozu qapiya zillenmishdi. Ayaq uste gozlemekden ayaqlari sizlayirdi. Onun xeste
oldugunu bilen satici qiz ona eyleshmeye stul verdi. Stulunu qapiya yaxin bir yere chekib eyleshdi. Kitabin pulunu verib alsa da vereqlemeye ehtiyat edirdi. Axi bu, adi kitab deyildi. Bu, “Quran” idi!... Heyatinin 59 ilini ateist olaraq yashadi. Bes indi niye fikrinden donub? Olum ani yaxinlashdigi uchunmu? Cehennem qorxusuylami? Xeyr, o ateist oldugu uchun Cehennemin varligina, umumiyyetle olumden sonraki heyata inanmirdi ki, qorxaydi da. Onun inancini, yanlishfikirlerini alt-ust eden, butun varligini sarsidan, heyatini tamamile deyishen bashqa shey idi. Bir neche gun evvel kendde yashayan anasi onunla elaqe saxlaya bilmeyince bacisina zeng etmishve onun sozlerini oldugu kimi ogluna chatdirmagi xahishetmishdi. Doktorun anasi yuxusunda choxdan rehmete getmisherini (Doktorun atasini) gorubmush. Eri ona bele deyib: - “Get, oglumuza de Allah da var, Axiret de var. Men inandigim kimi o da inansin. Bunlar hech de uydurma deyil, heqiqetdir. Ne qeder gec deyil, inansin. Ebedi heyat

<< 1 [2] 3 4 >>