sonra teb gelir.
- Ne deyib? – Cavad bir az pert olub.
- Hee, görürüsen bilmirsen. Başdamısan mene Amerika bele geldi, Kalumbiya bele getdi, – özünden razı halda deyir.
- Ne deyib Vahid? De de, – Cavad esebden içini gemirir.
- Get, oxu. Bele şeyleri vaxtında bilmey lazımdı. Adam gerey öz xalqının da şairini tanısın.
Cavada aydın olur ki, Samir Vahidden demek istediyini unudub, yalandan özünü ele gösterir ki, guya hansısa misra, ya bendi demek istemir.
- Vabşe bilirsen Vahid kimdi? – sürücü sifetinde tebessüm soruşur.
- Bilirem, Eliağa Vahidi, şairi deyirsen.
- Yoox, qerdeşim, – birden sesini yavaşıdır, şehadet barmağını qaldırır. – Şair indi çoxdu, ite tök. Eliağa Vahid, yedinka şairdi, qezelxandı, meyxane ustadudu. He, bunnarı bilmey lazımdı, qerdeşim. Nece diyir, “Qaldurun badeleri, deyek meyxaneleri”, – nehayet yadına düşür. – Yaxşı, bes Vahid haqqında ne diyibler.
Cavad hirsle çiyinlerini çekir.
- He, görürsen, – yene şehadet barmağını qaldıraraq, – Diyir, biz kimik, meclis onun meclisüdü.
Başıyla yarıya qeder içilmiş Cola şüşesini gösterir, erkyana Cavadın çiyninden vurur:
- Nöş içmirsen? İsti döyül sene?
Cavad yalandan nırç eliyir, susuzdur, amma şüşeden başqası içib deye iyrenir. Araya sükut çökür, Samir süreti artırır, qabaqda Tofiqin avtobusu görünen kimi onu sanki ilan vurur:
- Ama üçüncü defe de xeyri olmasa ha, – sürücünün gözleri alışıb-yanır, – Bayağ sual verdin ha, döymey meselesi… Bax onda qırxa-zada da baxmiyicam, döyicem mını. Açarını alaceyem elinden. Qoy getsin müdire şikayet elesün, bilirem ne diycem. İş gedib müdire çıxsa, söbet-zad olsa, mene padderjka verersen, oldu?
Pulyığan oğlan hevessiz “he” dedi, sonra sürücünün zevzemesine qulaq asdı, arada “hmm” kimi sesler çıxarmaqla eşitdiklerine reaksiya verirdi. Bir yandan da, iyul güneşi yazığı gic elemişdi.
Bu meqaleninde ardi var?
CoX MaRaqLi GeLdi mEne.. eLLeRinE saGLiq.. )Kicik hekaye bawligi qoymusan, ama yarida kesilmiw 1meqaledi..ardi varsada bawligdaki sozun yeri yoxdu.
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç