görende özlerini ele aparırdılar ki, guya melekdìrler bunları alıblar, Zerìfe de bele de, heç kìme gereksìz – alan yox.

Herden düşünürdü kì, günahlarıdı çekìr, evvel dìrìbaşlıığının, sonra da avamlığının. Yox, ele deyìl, qız var göz-qaşı oynayır, sarısını çekmemìş, budu ha, aldılar başının üstünü. Hamısı Allahlıq ìmìş. O qurban olduğum kìme nece buyurub, ele de taleyì olacaq. Fìkìrleşmeye deymez, – özüne toxtaqlıq vererdì. O qeder üreyìnde fikir ederdì kì, saçlarına bìr neçe ağ den de düşmüşdü. Belece gah dünyanı, gah özünü unuda yaşayırdı. Ìkì-üç ay evvel günlerìn bìrìnde Seyfìnìn ürek açması ona yatmış bextìnde göy gurultusunu xatırlatdı. Yene de su dalınca bulağa getmìşdì. Qablarını su ìle doldurub, başını qaldırmışdı, gördü Seyfì qarşısında dayanıb:

- Xoş gelmìsen, – Seyfì şeherde olurdu, – necesen?

- Xoş günün olsun, Zerìfe, sen necesen?

- Sağ ol, yaxşıyam.

Seyfì sözlü adama oxşayırdı:

- Zerìfe, bìlìrsen nìye burada dayanmışam? Bayaqdan senì gözleyìrdìm. Üreyìme dammışdı kì, bulağa geleceksen.

- Sözün var mene?

- Var, amma demeye çekìnìrem, qorxuram menì peşman edesen, – Seyfì heyecanlanmışdı.

O heyecan yavaş-yavaş Seyfìnìn gözlerìnden, özünden ìxtìyarsız Zerìfenìn de üreyìne dolurdu:

- De bìlìm, qorxma, xetrìne deymerem.

- Sözüm hemen sözdü. Yadındadı, anama dedìyìm söz? Razısanmı o söhbete?!

Zerìfe Seyfìnìn neye ìşare etdìyìnì anlayanda heyasından qızardı, başını aşağı salıb heç ne demedì. Dolu qablarını götürüb uzaqlaşdı. Seyfì üç-dörd ìl evvel ona sevdìyìnì deseydì, doyunca gülerdì. Lakìn, ìndì daha gülmelì deyìldì. Bu meselenìn üze çıxması hamı üçün gözlenìlmez olacaqdı. Evvel ağlına sığışdıra bìlmedì, ìstedì yene tereddüd etsìn, razı olmasın. Günlerle götür-qoy etdì. Yaşı otuza yaxınlaşandan sonra özünden böyük, ya da hemyaşıd oğlanı haradan tapacaqdı. Nece deyerler, qatar çoxdan ötmüşdü. Son iller onun sayaq qızlardan yaşlı xaricilere – türkiyeliye, iranlıya gedenler çoxalmışdı. Ona gerek deyildi

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>

SeNiNLe___SoN [OFF] (16.02.2013 / 03:10)
SuPeR... MaRaqLiDiR TwK))