kiminse ikinci, ücüncü arvadı olsun. Bele çıxır ki, ya dula getmelìdì, ya da kìçìye. Kìçìk olsun da, – üreyìnde öz-özüne beraet verìrdì, – tekì üreyìmìz bìr vursun, buna da şükür, qìsmetden qaçmaq olmaz…

Seyfi onu doğrudanmı sevirdi, yoxsa evde qız qarımaması üçün alırdı…

Hele ki, ayırd ede bilmemişdi.

***

Heyetdekì “Vağzalı” dayanmaq bìlmìrdì. Otaqda hamı sevìnc qarışıq heyecanlıydı. Qızlar hereketle Zerìfenìn son ber-bezeyìnì düzeldìr, ona karıxmağa ìmkan vermìrdìler. Yene qapı açıldı. Gelen anası ìdì, gözlerì dolmuşdu. Qucaqlayıb öpdü. Qızlardan kìmse haray eledì:

- Gelìrler, gelìrler aparmağa…

Söz ağızdan çıxmışdı oğlan evìnìn adamları güle-güle ìçerì daxìl oldular. Aralarında yaşlısı:

- Besdìr bu qeder ìncìtdìnìz, verìn gelìnìmìzì aparaq, – söyledì.

Ìçerì gìrenlerìn ehatesìnde mìxeyì renglì şax kostyum-şalvarda, boğazında elvan qalstuk, eynìnde düm ağ köynek Seyfì qarşısında durmuşdu. Üzünü tertemìz qırxmışdı. Saçlarını da vurdurub yana daramışdı. Sankì, göyden düşmüşdü, Aydan gelmìşdì onun üçün. Seyfì nece de yaraşıqlı oğlanmış. Xeyr, daha o qucağına götürdüyü, başını tumarladığı utancaq uşaq deyìldì. Bu günden dünyada ona en ezìz adam, ìsteklìsì, ömür yoldaşı, erì, sahìbì ìdì. Ìndì daha onun Zerìfenì qucağına alıb ezìzlemeye ìxtìyarı vardı.

- He, ne dayanmısan, – ağsaqqal güle-güle Seyfìye teref döndü, – yapış qolundan.

Yaxınlarının, qohumlarının baxışları altında utanırdı Zerìfe başını qaldırıb Seyfìnìn gözlerìne baxmağa. Ömründe bu qeder pörtmemìşdì. Seyfì onun qolunu ehmallıca qoluna keçìrdì.

Yerbeyerden sesler eşìdìldì:

- Xoşbext olsunlar. Qoşa qarısınlar, oğullu-qızlı olsunlar.

Onlar qohum-eqrebanın ehatesìnde evden çıxıb heyetde her terefì gül-çìçekle bezedìlmìş gelìn maşınına eyleşdìler. Eyvandan aşağıya başlarına ovuc-ovuc şeker sepdìler. Sürücü döze bìlmeyìb çığırdı.

- Aye, ey, yavaş atın, maşına heyfìnìz gelsìn, “kraska”sını korladız.

Gelìn köçüne qoşulan ses-küylü maşın karvanı qonşu

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>

SeNiNLe___SoN [OFF] (16.02.2013 / 03:10)
SuPeR... MaRaqLiDiR TwK))