Meşhur belletrist R. dağa istirahete getdiyi üç günlük seyahetden seher tezden Vyanaya qayıdıb ve vağzalda qezet alıb, tarixe baxanda, birden yadına düşdü ki, bu gün onun doğum günüdür.
Qırx birinci, – o tez hesabladı ve bu fakt onu ne sevindirdi, ne de meyus etdi. Qezetin şax vereqlerine celd göz gezdirdi, taksi saxladı ve öz evine yollandı.
Qulluqçu ona, o burada olmayanda ona baş çeken iki nefer ziyaretçi ve bir neçe telefon zengi haqqında melumat verdi ve padnosda toplanan mektubları getirdi.
Yazıçı tenbelcesine redaksiyadan gelen mektublara baxdı, bir neçe zerfi açıb, gönderenlerin soyadlarına baxdı; yad xetle yazılan ve ona olduqca böyük görsenen mektubu kenara qoydu.
Qulluqçu çay getirdi. O kreslosunda rahat eyleşib bir daha qezete göz gezdirdi, gönderilen kataloqlara baxdı, sonra bir siqaret yandırdı ve kenara qoyduğu mektubu eline aldı.
Orada otuza yaxın sehife vardı ve yad qadın xetti ile, telesik ve qeyri – selist yazılmışdı.
Mektubdan çox el yazısına oxşayırdı. R. qeyri – ixtiyari olaraq bir daha zerfi yoxladı, orda başqa bir qeyd yoxdur ki deye.
Ancaq zerf boş idi ve onun üstünde, mektubun özünde de olduğu kimi, gönderenin ne adı ne de ünvanı yox idi.
Qeribedir, o düşündü ve yeniden mektubu eline aldı.
“Meni heç vaxt tanımayan sene”, – o teeccüble ya müraciet ya da başlığı oxudu… Bu kime aid edilirdi? Ona, yoxsa uydurulmuş qehremana?
Onda ister – istemez maraq yarandı. Ve o oxumağa başladı.
Menim körpem dünen öldü – üç gün ve üç gece men balaca, cansız beden üçün ölümle vuruşdum; onun yazıq isti bedenciyi qızdırmanın içinde yandığı qırx saat erzinde men onun çarpayısından ayrılmadım.
Men onun terleyen alnına buz qoyurdum, seher axşam kiçik narahat ellerini elimin içinde saxlayırdım.
Üçüncü gün, axşama yaxın güclerim meni terk eledi. Menim gözlerim biixtiyar bağlandı.
Üç, ya da dörd saat men sert stulda oturulu şekilde yatdım ve bu müddet erzinde ölüm onu apardı.
İndi o – kiçik, yazıq oğlan öz dar çarpayısında men onu oyanarken gördüyüm

[1] 2 3 ... 37 >>